Według mnie Twój kolega jednak miał trochę racji, gdyż jeśli osoba aż za bardzo się stara, przykładowo wiadomo, że partnerzy chcą być ze sobą jak najczęściej, jednak każdy czasem potrzebuje w samotności pomyśleć o wszystkim, a nawet nie ma za bardzo kiedy, bo partner wciąż chce być obok, to można czuć się przytłoczonym..
Czym jest dla mnie związek ? Wzajemną bliską relacją pomiędzy ludźmi. Mógłbym to uszczegółowić, ale akurat nie widzę potrzeby.
Czym jest zaangażowanie ? To chęć udziału w czymś i działania do tego zmierzające,
A stopień zaangażowania ? To już zależy od tego, o co konkretnie chodzi i jak nam na czymś bądź na kimś zależy.
Kilka przykładów, hm..
Fundacja X zbiera podpisy na rzecz czegoś, nazwijmy to Y. Możemy jedynie podpisać się pod petycją fundacji X i to jest już jakieś zaangażowanie w sprawie Y. Jednakże poza podpisaniem petycji możemy np pomagać rozpowszechniać petycję i tłumaczyć, dlaczego warto ją podpisać. Angażować się w inne akcje wspomagające Y itp.

Życie klasowe. Możemy się w nie angażować mniej lub bardziej. Czasami wystarczy komuś to, że udzieli pomoc koleżance czy koledze z klasy, a ktoś inny chce być przewodniczącym klasy i godnie ją reprezentować oraz wypełniać swoje obowiązki + dodatkowe czynności, na które ów przedstawiciel klasy sam wpadł.


A jak jest w związku ?
Oczywiste jest, że zaangażowanie w związku to jeden z głownych filarów jego istnienia. Jeśli jedna połówka by się nie starała, to druga nie potrzebowała by jej tylko po to, aby była sobie gdzieś tam i szczyciła się tym, że jest w związku.
No ale przypuśćmy, że ktoś aż za bardzo się angażuje, co wiąże się głównie ze zbyt wielkimi staraniami. Chodzi głównie o to, że taka osoba chce być jak najlepsza i przesadza, porównując się np do byłych partnerów swej połówki oraz ma na celu imponować na każdym kroku w/w osobie.
Wiadomo, że to, że np adorator swej wybrance próbuje imponować różnymi czynami itd itp jest miłe, ale przecież są pewne granice.
Nikt nie jest idealny, a gdy ktoś próbuje kogoś takiego z siebie robić, to najpierw to może być komiczne dla drugiej osoby, ale z czasem w końcu zaczyna być denerwujące.
To taka niepotrzebna nadgorliwość.
Nie mam na myśli tego, że wystarczy 'kocham Cię' i już związek jest super.
Należy postępować rozsądnie, co nie wyklucza spontanicznych działań.
Według mnie każdy partner i każda partnerka zna swą drugą połówkę na tyle, że powinna wiedzieć, kiedy trzeba przystopować, a kiedy się bardziej postarać.
Takie jest przynajmniej moje zdanie

puszek mowisz czyba o "związkach" a nie związkach.
bo jeżeli już ktoś jest w tym związku to logiczne że jednemu i drugiemu musi zależeć. i każdą wolną chwilę chcą spędzać razem, jak najczęściej jeśli jest okazja. pomyśleć w spokoju można równie dobrze obok tej drugiej osoby. i np później razem to przedyskutować. to jest związek. a nie jakieś dni co potrzeba samotności. jesli się kocha to się nie czuje żadnego przytłoczenia ze strony tej drugiej osoby.

za bardzo zaangażowanym w związek nie można być. może komuś po prostu zależeć albo nie. można się jedynie starać bardziej / mniej.

i włąsnie, niektórym nie najbardziej zależy na tym by jemu było dobrze, ale żeby jak najlepiej było tej drugiej osobie, dlatego jedna ze stron może się po prostu bardziej starać o coś tam.

i też nie wiem co ma nachalność do tego..

Jeśli dwoje ludzi się kocha,to nie ma czegoś takiego jak zbytnie zaangażowanie.Mogłam bym tu pisać i pisać,ale wyżej Maciek i Puszek napisali wszystko,choć z trochę innych stron,mi osobiście zdecydowanie bliżej do zdania Maćka.
Nachalność jest wtedy,kiedy ktoś zakocha się w drugiej osobie,a ta nic do niego nie czuje.On/ona zaczynają starania,które jednak przytłaczają,bo druga osoba zwyczajnie nie chce tego samego.Ale w tej sytuacji to nie jest przecież związek,tak gwoli dodania,bo chyba to miał Twój kolega na myśli.
I Aorta też ma rację, czasem są chwile,kiedy potrzebujemy pobyć sami ze sobą,a prawdziwy partner to powinien zrozumieć, z tym,że to mają być chwile,a nie całe dnie bez odzewu.