Gość (5.172.*.*)
Tadeusz Pankiewicz to postać, która zasługuje na szczególną uwagę, zwłaszcza w kontekście historii II wojny światowej i polskiego ruchu oporu. Urodził się 21 listopada 1908 roku w Samborze, a zmarł 5 listopada 1993 roku w Krakowie. Był polskim farmaceutą, ale to, co wyróżnia go w historii, to jego działalność humanitarna i opór wobec nazistowskiej okupacji podczas II wojny światowej.
Pankiewicz prowadził aptekę "Pod Orłem" w krakowskim getcie, która stała się miejscem pomocy dla Żydów zamkniętych w getcie. Apteka była jedyną taką placówką działającą na terenie getta, co czyniło ją wyjątkową. Dzięki swojej aptece, Pankiewicz miał swobodny dostęp do getta, co wykorzystywał, by pomagać Żydom, dostarczając im leki, żywność, a także informacje z zewnątrz. Jego apteka była również miejscem spotkań i schronienia dla wielu osób.
Jego działania były nie tylko aktem odwagi, ale również głębokiego człowieczeństwa. Pankiewicz nie tylko dostarczał niezbędne leki, ale także pomagał w organizacji ucieczek i ukrywał ludzi przed nazistowskimi represjami. W swojej książce "Apteka w getcie krakowskim" opisał wiele dramatycznych wydarzeń, których był świadkiem, a także swoje osobiste przeżycia związane z pomocą ludności żydowskiej.
Po wojnie, za swoje zasługi, Tadeusz Pankiewicz został uhonorowany tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie. Tytuł ten przyznawany jest osobom, które z narażeniem życia ratowały Żydów podczas Holokaustu.
Dziś apteka "Pod Orłem" jest muzeum, które upamiętnia działalność Pankiewicza oraz tragiczne losy krakowskich Żydów. Wizyta w tym miejscu to nie tylko lekcja historii, ale także przypomnienie o odwadze i niezłomności jednostek w obliczu zła.
Tadeusz Pankiewicz jest przykładem, jak jedna osoba, dzięki swojej determinacji i empatii, może wpłynąć na losy wielu ludzi. Jego historia inspiruje i przypomina, że nawet w najtrudniejszych czasach warto pozostać wiernym swoim wartościom i pomagać innym, niezależnie od ryzyka.