Gość (5.172.*.*)
Submodalność to pojęcie związane z neuro-lingwistycznym programowaniem (NLP), które odnosi się do specyficznych cech lub właściwości, jakie przybierają nasze wewnętrzne reprezentacje sensoryczne. W NLP zakłada się, że ludzie przetwarzają informacje poprzez trzy główne systemy reprezentacyjne: wzrokowy, słuchowy i kinestetyczny. Każdy z tych systemów ma swoje submodalności, które są jakby "subkategoriami" w ramach danego systemu.
Na przykład, w systemie wzrokowym submodalności mogą obejmować jasność, kolor, ostrość, rozmiar obrazu, czy też jego odległość. W systemie słuchowym submodalności mogą obejmować głośność, tempo, ton, kierunek, z którego dochodzi dźwięk, itp. W systemie kinestetycznym submodalności mogą dotyczyć intensywności odczucia, jego lokalizacji na ciele, temperatury, czy tekstury.
Submodalności są kluczowe w NLP, ponieważ zmieniając je, możemy wpływać na nasze doświadczenia i reakcje emocjonalne. Na przykład, zmieniając jasność obrazu w naszej wyobraźni, możemy zmniejszyć lub zwiększyć intensywność emocji związanych z tym obrazem.
Z kolei zasada niedostępności odnosi się do pojęcia z ekonomii behawioralnej i psychologii, które mówi o tym, że ludzie często bardziej pragną rzeczy, które są niedostępne lub trudne do zdobycia. Jest to związane z tzw. efektem niedostępności, gdzie ograniczona dostępność produktu lub usługi zwiększa ich postrzeganą wartość. Działa to na zasadzie psychologicznego mechanizmu, gdzie rzadkość lub niedostępność stają się synonimem wysokiej jakości lub wartości.
Zasada niedostępności jest często wykorzystywana w marketingu i sprzedaży, aby zwiększyć atrakcyjność produktu. Przykłady mogą obejmować limitowane edycje produktów, oferty czasowe, czy też komunikaty typu "ostatnie sztuki na magazynie". Wszystko to ma na celu stworzenie wrażenia pilności i rzadkości, co z kolei może skłonić konsumentów do szybszego podjęcia decyzji o zakupie.
Podsumowując, submodalność i zasada niedostępności to dwa różne pojęcia, które jednak w pewien sposób odnoszą się do sposobu, w jaki postrzegamy i przetwarzamy informacje. Pierwsze z nich dotyczy wewnętrznych reprezentacji sensorycznych i ich wpływu na nasze emocje, drugie zaś odnosi się do zewnętrznych strategii wpływania na postrzeganą wartość i atrakcyjność produktów czy usług.