Konstantyn Wielki to postać historyczna o złożonym dziedzictwie. Był cesarzem rzymskim, który panował w latach 306-337 n.e. i jest znany głównie z kilku kluczowych działań, które miały długotrwały wpływ na świat:

1. Edikt Mediolański: W 313 roku Konstantyn wydał Edykt Mediolański, który przyznał chrześcijanom wolność wyznania i zakończył ich prześladowania w Imperium Rzymskim. To działanie przyczyniło się do rozprzestrzenienia chrześcijaństwa.

2. Sobór Nicejski: Konstantyn zwołał pierwszy sobór powszechny w Nicei w 325 roku, który miał na celu rozwiązanie sporów doktrynalnych w chrześcijaństwie, takich jak kontrowersje ariańskie.

3. Założenie Konstantynopola: Przeniósł stolicę imperium do Bizancjum, które później zostało przemianowane na Konstantynopol (obecnie Stambuł), co miało ogromne znaczenie dla historii Europy i Azji.

Jeśli chodzi o jego kanonizację, Konstantyn jest uważany za świętego w Kościele prawosławnym oraz w niektórych tradycjach wschodnich chrześcijaństwa. Jednakże jego życie nie było pozbawione kontrowersji. Konstantyn był zaangażowany w brutalne walki o władzę i podejmuje się zarzuty o zabójstwo członków własnej rodziny, w tym syna Kryspusa i żony Fausty, co jest przedmiotem dyskusji historyków.

Tak więc, Konstantyn Wielki jest postacią, która ma zarówno wielkie zasługi dla chrześcijaństwa, jak i aspekty swojego życia, które są oceniane krytycznie.