Gość (178.212.*.*)
Historia Rzymu królewskiego obejmuje okres od założenia miasta w 753 roku p.n.e. do obalenia ostatniego króla w 509 roku p.n.e. Oto główne wydarzenia i postacie tego okresu:
Założenie Rzymu (753 p.n.e.): Według legendy, Rzym został założony przez Romulusa i Remusa, bliźniaczych synów boga Marsa i kapłanki Rei Sylwii. Romulus zabił Remusa w sporze o to, gdzie założyć miasto, i stał się pierwszym królem Rzymu.
Romulus (753-716 p.n.e.): Pierwszy król Rzymu, który ustanowił wiele podstawowych instytucji, w tym Senat i podział społeczeństwa na patrycjuszy i plebejuszy.
Numa Pompiliusz (716-673 p.n.e.): Drugi król Rzymu, znany z wprowadzenia wielu reform religijnych i obrzędów, które miały na celu zjednoczenie społeczności rzymskiej.
Tullus Hostiliusz (673-642 p.n.e.): Trzeci król Rzymu, który prowadził liczne wojny z sąsiednimi plemionami, w tym z Alba Longa. Znany z militarnego podejścia i rozbudowy armii.
Ankus Marcjusz (642-617 p.n.e.): Czwarty król Rzymu, który kontynuował ekspansję terytorialną i rozwój infrastruktury, w tym budowę mostów i akweduktów.
Tarkwiniusz Stary (616-579 p.n.e.): Piąty król Rzymu, pochodzący z Etrurii. Wprowadził wiele reform administracyjnych i urbanistycznych, takich jak budowa Circus Maximus.
Serwiusz Tuliusz (578-535 p.n.e.): Szósty król Rzymu, znany z wprowadzenia reform społecznych i politycznych, takich jak podział społeczeństwa na klasy na podstawie majątku oraz budowa murów obronnych.
Tarkwiniusz Pyszny (534-509 p.n.e.): Ostatni król Rzymu, którego rządy były autorytarne i despotyczne. Jego tyrania doprowadziła do buntu i ustanowienia Republiki Rzymskiej.
Obalenie monarchii (509 p.n.e.): Ostatni król, Tarkwiniusz Pyszny, został obalony w wyniku powstania, na czele którego stanął Lucjusz Juniusz Brutus. W ten sposób zakończyła się era królów, a Rzym stał się republiką.
Okres Rzymu królewskiego był kluczowy dla ukształtowania podstawowych instytucji politycznych, społecznych i religijnych, które miały wpływ na dalszy rozwój miasta-państwa i przyszłego imperium.