Powstanie tajpingów było jednym z największych i najkrwawszych konfliktów w XIX-wiecznych Chinach, trwającym od 1850 do 1864 roku. Było to powstanie chłopskie przeciwko rządzącej dynastii Qing, które miało miejsce głównie w południowych Chinach. Ruch tajpingów został zainicjowany przez Hong Xiuquana, który twierdził, że jest młodszym bratem Jezusa Chrystusa i dążył do stworzenia „Niebiańskiego Królestwa Wielkiego Pokoju” (Taiping Tianguo).

Powstanie było motywowane zarówno religijnie, jak i społecznie. Tajpingowie dążyli do obalenia dynastii Qing, którą uważali za skorumpowaną i nieefektywną, oraz do wprowadzenia reform społecznych, takich jak podział ziemi, równość płci, oraz zlikwidowanie tradycyjnych chińskich praktyk, jak np. wiązanie stóp.

Powstanie tajpingów miało ogromny wpływ na Chiny, powodując śmierć milionów ludzi i prowadząc do znacznych zniszczeń. Zostało ostatecznie stłumione przez siły Qing, wspierane przez zachodnie mocarstwa, takie jak Wielka Brytania i Francja. Konflikt ten znacząco osłabił dynastię Qing i przyczynił się do dalszych reform oraz niepokojów w Chinach w późniejszych latach.