Ballada "Gustaw" jest jednym z utworów Adama Mickiewicza, który pojawia się w "Dziadach cz. II". Interpretacja tej ballady może skupić się na kilku kluczowych aspektach:

1. Motyw miłości romantycznej: Gustaw jest symbolem nieszczęśliwej, romantycznej miłości, która prowadzi do rozpaczy i samounicestwienia. Jego historia jest przykładem tragicznego losu kochanka, którego uczucie nie zostało odwzajemnione.

2. Konflikt między uczuciem a rozumem: W postaci Gustawa widoczny jest konflikt między emocjonalnym zaangażowaniem a racjonalnym postrzeganiem rzeczywistości. Gustaw, kierowany emocjami, nie potrafi pogodzić się z odrzuceniem i popada w obłęd.

3. Motyw życia po śmierci: Jako duch, Gustaw nie znajduje spokoju po śmierci, co wskazuje na trwałość i siłę jego uczuć. Jego pojawienie się na ziemi może być interpretowane jako metafora nieprzemijającego cierpienia i potrzeby zrozumienia oraz przebaczenia.

4. Elementy ludowe i mistyczne: Ballada łączy elementy ludowe, takie jak obrzędy dziadów, z romantycznym mistycyzmem. Ukazuje to przenikanie się świata żywych i umarłych, a także rolę tradycji i wierzeń ludowych w życiu człowieka.

5. Krytyka społeczna: Można również dostrzec krytykę społeczeństwa, które nie potrafi dostrzec i zrozumieć głębi uczuć jednostki, co prowadzi do jej alienacji i tragedii.

Interpretacja ballady "Gustaw" może się różnić w zależności od perspektywy czytelnika, ale te elementy stanowią jej kluczowe motywy i tematy.