W lingwistyce istnieje kilka języków, których nie można w pełni odtworzyć, zwłaszcza tzw. pre-języków, które są przodkami współczesnych języków, ale nie zostały zapisane w żadnej formie pisemnej. Oto kilka przykładów:

1. Proto-Indo-European (PIE): Chociaż istnieją rekonstrukcje tego języka na podstawie porównawczych badań języków indoeuropejskich, nie ma żadnych bezpośrednich zapisów PIE. Wszystkie rekonstrukcje są hipotetyczne.

2. Proto-Uralic: Podobnie jak w przypadku PIE, istnieją rekonstrukcje tego języka na podstawie porównawczych badań języków uralskich, ale brak jest bezpośrednich dowodów pisemnych.

3. Proto-Afro-Asiatic: Język ten jest przodkiem języków afroazjatyckich, takich jak arabski, hebrajski i amharski. Rekonstrukcje są trudne i niepewne ze względu na brak zapisów.

4. Proto-Dravidian: Język przodków języków drawidyjskich, takich jak tamilski i telugu. Brak zapisów powoduje, że rekonstrukcje są w dużej mierze spekulatywne.

5. Proto-Sino-Tibetan: Język przodków języków sino-tybetańskich, takich jak chiński i tybetański. Brak zapisów pisemnych powoduje trudności w rekonstrukcji.

6. Proto-Austronesian: Język przodków języków austronezyjskich, takich jak malajski, hawajski i tagalog. Rekonstrukcje opierają się na porównawczych badaniach, ale brak jest bezpośrednich dowodów.

7. Proto-Niger-Congo: Język przodków języków niger-kongo, takich jak suahili i joruba. Rekonstrukcje są trudne z powodu braku zapisów.

Rekonstrukcja pre-języków opiera się na metodach porównawczych i analizie wspólnych cech językowych, ale jest to proces pełen wyzwań i niepewności. Bez bezpośrednich zapisów pisemnych, pełna rekonstrukcja tych języków jest niemożliwa.