Gość (2a01:119f::::::3f66)
Społeczeństwo zbieracko-łowieckie to typ społeczności ludzkiej, której gospodarka opiera się na zbieraniu dziko rosnących roślin, owoców, orzechów oraz polowaniu na dzikie zwierzęta. Jest to jedna z najstarszych form organizacji społecznej, sięgająca czasów prehistorycznych, zanim ludzie zaczęli uprawiać ziemię i hodować zwierzęta.
Charakterystyka społeczeństw zbieracko-łowieckich obejmuje:
Mobilność: Społeczności te często prowadzą koczowniczy tryb życia, przemieszczając się w poszukiwaniu pożywienia i zasobów naturalnych.
Niska gęstość zaludnienia: Ze względu na ograniczone zasoby i potrzebę dużych obszarów do zbierania i polowania, populacje były zazwyczaj niewielkie.
Podział pracy: Chociaż role mogą się różnić w zależności od kultury, często występuje podział zadań między płciami, gdzie mężczyźni częściej zajmują się polowaniem, a kobiety zbieraniem.
Równość społeczna: Wiele społeczeństw zbieracko-łowieckich charakteryzuje się egalitarną strukturą społeczną, z niewielkimi różnicami w statusie i władzy.
Wiedza o środowisku: Członkowie tych społeczności zazwyczaj posiadają głęboką wiedzę o lokalnym ekosystemie, co jest niezbędne do przetrwania.
Współcześnie istnieje niewiele społeczeństw zbieracko-łowieckich, a te, które przetrwały, często znajdują się pod presją zmian społecznych, gospodarczych i środowiskowych. Przykłady takich społeczności to m.in. Buszmeni z Kalahari czy niektóre plemiona amazońskie.