Tury, czyli dzikie przodki współczesnego bydła, wyginęły w XVII wieku, a ostatni znany osobnik zmarł w 1627 roku w Polsce. Istnieje kilka powodów, dla których ludzie nie byli w stanie zapobiec ich wyginięciu:

1. Brak świadomości ekologicznej: W czasach, gdy tury żyły, nie istniała świadomość ekologiczna ani zrozumienie znaczenia ochrony gatunków, które mamy dzisiaj. Ludzie nie zdawali sobie sprawy z konsekwencji wyginięcia gatunków.

2. Presja ze strony rolnictwa: Rozwój rolnictwa i hodowli zwierząt prowadził do przekształcania naturalnych siedlisk turów na pola uprawne i pastwiska, co zmniejszało dostępność ich naturalnych terenów do życia.

3. Polowania: Tury były obiektem polowań zarówno dla mięsa, jak i dla sportu. Intensywne polowania znacząco przyczyniły się do spadku ich populacji.

4. Konkurs o zasoby: Tury konkurowały z domowymi zwierzętami gospodarskimi o te same zasoby, takie jak pożywienie i wodę, co dodatkowo utrudniało im przetrwanie.

5. Brak odpowiednich narzędzi i polityki ochronnej: W tamtych czasach nie istniały odpowiednie narzędzia prawne ani polityki ochronnej, które mogłyby pomóc w ochronie turów przed wyginięciem.

Dopiero w XIX i XX wieku zaczęto rozwijać ruchy ochrony przyrody i podejmować świadome działania na rzecz ochrony zagrożonych gatunków. Niestety, dla turów było już za późno. Obecnie trwają jednak próby odtworzenia turów poprzez selektywną hodowlę bydła, które ma cechy zbliżone do tych dzikich przodków.