Amonity, wymarłe morskie mięczaki z grupy głowonogów, są często znajdowane w wapieniach z kilku powodów:

1. Środowisko życia: Amonity żyły w morzach, a wapienie często powstają w środowiskach morskich, zwłaszcza na płytkich szelfach kontynentalnych, gdzie osadza się duża ilość wapnia z muszli i szkieletów organizmów morskich. W takich miejscach amonity były częścią ekosystemu.

2. Skład chemiczny muszli: Muszle amonitów składały się głównie z aragonitu, formy węglanu wapnia. Po ich śmierci, muszle te mogły być łatwo zachowane w wapiennym osadzie, który również składa się z węglanu wapnia.

3. Warunki sprzyjające fosylizacji: Wapienie tworzą się w warunkach, które sprzyjają fosylizacji, czyli procesowi tworzenia skamieniałości. Osady wapienne są zwykle drobnoziarniste i mogą szybko przykryć martwe organizmy, co chroni je przed rozkładem i erozją.

4. Częstość występowania: Amonity były bardzo liczne i różnorodne przez znaczną część ery mezozoicznej (od około 240 do 65 milionów lat temu). Ich szerokie występowanie zwiększa prawdopodobieństwo ich znalezienia w różnych typach skał osadowych, w tym wapieniach.

5. Zachowanie w środowisku morskim: Wapienie często tworzą się w spokojnych, ciepłych wodach, gdzie osady mogą gromadzić się powoli i równomiernie, co sprzyja zachowaniu delikatnych struktur, takich jak muszle amonitów.

Wszystkie te czynniki razem sprawiają, że amonity są często znajdowane w wapieniach, które są powszechnymi skałami osadowymi na całym świecie.