Gość (5.172.*.*)
Układ klawiszy na klawiaturze komputerów osobistych, znany jako QWERTY, ma swoje korzenie w historii pisania na maszynach. Został on zaprojektowany przez Christophera Lathama Sholesa, wynalazcę pierwszej praktycznej maszyny do pisania, która została opatentowana w 1868 roku i wprowadzona na rynek przez firmę Remington w 1873 roku.
Początkowy układ klawiszy w maszynach do pisania był bardziej logiczny i alfabetyczny, ale okazało się, że prowadził on do częstego zacinania się mechanicznych ramion maszyny, gdy szybko pisano. Aby zminimalizować ten problem, Sholes przeprojektował układ klawiszy, rozmieszczając litery w taki sposób, aby najczęściej używane pary liter były oddzielone na klawiaturze. Dzięki temu mechaniczne ramiona miały mniejsze szanse na zderzenie się ze sobą.
Układ QWERTY, nazwany od pierwszych sześciu liter w lewym górnym rzędzie klawiatury, stał się standardem i został przyjęty przez kolejne generacje maszyn do pisania, a później komputerów osobistych. Choć technologia poszła do przodu i problem zacinania się klawiszy nie istnieje w klawiaturach elektronicznych, układ QWERTY pozostał popularny ze względu na przyzwyczajenie użytkowników i brak potrzeby wprowadzania drastycznych zmian w systemie edukacji pisania.
Warto również wspomnieć, że istnieją alternatywne układy klawiatur, takie jak Dvorak czy Colemak, które zostały zaprojektowane w celu zwiększenia ergonomii i szybkości pisania. Jednakże żaden z nich nie zdobył tak dużej popularności jak QWERTY.
Podsumowując, układ klawiszy na klawiaturze komputerów osobistych został ustalony przez Christophera Lathama Sholesa w celu rozwiązania problemów mechanicznych w maszynach do pisania. Jego konstrukcja przetrwała próbę czasu, stając się standardem w świecie komputerów, mimo istnienia nowocześniejszych alternatyw.