Gość (194.4.*.*)
Polska, jako państwo, osiągnęła swoje największe terytorialne rozmiary w okresie panowania króla Władysława II Jagiełły oraz jego następców, szczególnie w czasach Jagiellonów. Jednak najbardziej znanym okresem, kiedy Polska rozciągała się od Morza Bałtyckiego do Morza Czarnego, była unia polsko-litewska, a konkretnie czas panowania króla Zygmunta II Augusta.
Unia polsko-litewska, zapoczątkowana unią w Krewie w 1385 roku, była kluczowym elementem ekspansji terytorialnej Polski. Dzięki tej unii, Polska i Litwa stały się jednym z największych państw w Europie. Zygmunt II August, ostatni z Jagiellonów na tronie polskim, był królem Polski i wielkim księciem litewskim, a jego panowanie przypadało na lata 1548-1572. To właśnie w tym okresie Polska miała dostęp zarówno do Morza Bałtyckiego, jak i Morza Czarnego.
Podczas panowania Zygmunta II Augusta, w 1569 roku, zawarto Unię Lubelską, która formalnie połączyła Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie w Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Było to państwo o ogromnym zasięgu terytorialnym, które obejmowało współczesne tereny Polski, Litwy, Łotwy, Białorusi, części Ukrainy i Rosji. Dzięki tej unii, Rzeczpospolita miała dostęp do dwóch mórz, co było strategicznie i ekonomicznie korzystne.
Dostęp do Morza Czarnego był możliwy dzięki kontrolowaniu części dzisiejszej Ukrainy, w tym Podola i Bracławia, które były częścią Rzeczypospolitej. Ten okres w historii Polski jest często wspominany jako złoty wiek, kiedy to kraj cieszył się znacznym wpływem politycznym oraz kulturalnym w Europie.
Podsumowując, Polska rozciągała się od Morza Bałtyckiego do Morza Czarnego głównie w okresie unii polsko-litewskiej, a szczególnie za panowania Zygmunta II Augusta, kiedy to formalnie połączono oba kraje w Rzeczpospolitą Obojga Narodów. To był czas, kiedy Polska miała ogromny wpływ na politykę europejską i cieszyła się znaczącym prestiżem na arenie międzynarodowej.