Gość (5.172.*.*)
Rumunia, kraj o bogatej historii i strategicznym położeniu w Europie Wschodniej, doświadczyła znaczących zmian terytorialnych zarówno po I, jak i po II wojnie światowej. Analizując te zmiany, można lepiej zrozumieć, jak wydarzenia historyczne wpłynęły na kształtowanie się współczesnych granic Rumunii.
Po zakończeniu I wojny światowej, w wyniku traktatu wersalskiego i innych porozumień pokojowych, Rumunia znacząco powiększyła swoje terytorium. Był to okres, w którym doszło do tzw. Wielkiego Zjednoczenia (Marea Unire) w 1918 roku. W wyniku tego procesu Rumunia uzyskała:
Te przyłączenia znacząco zwiększyły powierzchnię i populację Rumunii, czyniąc ją jednym z większych krajów Europy Wschodniej w okresie międzywojennym.
Po II wojnie światowej sytuacja geopolityczna w Europie uległa drastycznej zmianie, co również wpłynęło na terytorium Rumunii:
Zmiany terytorialne po obu wojnach miały dalekosiężne konsekwencje dla Rumunii. Po II wojnie światowej Rumunia znalazła się w strefie wpływów ZSRR, co wpłynęło na jej politykę wewnętrzną i zagraniczną przez kolejne dekady zimnej wojny. Współczesne granice Rumunii są wynikiem tych historycznych przekształceń i stanowią fundament dla jej obecnej pozycji w Unii Europejskiej i NATO.
Historia terytorialna Rumunii jest doskonałym przykładem, jak burzliwe wydarzenia XX wieku wpłynęły na kształtowanie się granic narodowych i tożsamości państwowej w Europie Środkowo-Wschodniej. Dla wielu Rumunów, wspomnienie Wielkiego Zjednoczenia z 1918 roku pozostaje symbolem narodowej jedności i dumy.