Gość (5.172.*.*)
Hangul, znane również jako Hangeul, to unikalny system pisma używany do zapisu języka koreańskiego. Jest to jedno z niewielu pism na świecie, które zostało stworzone w sposób naukowy i przemyślany, a jego powstanie datuje się na XV wiek. Hangul został opracowany w 1443 roku przez króla Sejonga Wielkiego i jego zespół uczonych, a oficjalnie wprowadzony do użytku w 1446 roku.
Przed wprowadzeniem hangul, Koreańczycy używali do zapisu swojego języka chińskich znaków, które były trudne do nauczenia się i nie oddawały w pełni fonetyki języka koreańskiego. Król Sejong chciał stworzyć system pisma, który byłby łatwy do nauczenia się i dostępny dla wszystkich warstw społecznych, w tym dla osób niepiśmiennych. Jego celem było zwiększenie poziomu alfabetyzacji i umożliwienie wszystkim Koreańczykom wyrażania swoich myśli na piśmie.
Hangul jest systemem sylabicznym, co oznacza, że każda sylaba jest zapisywana jako pojedynczy blok. Każdy blok sylabowy składa się z co najmniej jednej spółgłoski i jednej samogłoski. Alfabet hangul składa się z 14 podstawowych spółgłosek i 10 podstawowych samogłosek, które można łączyć, tworząc złożone dźwięki.
Ciekawostką jest to, że kształty liter hangul zostały zaprojektowane w sposób, który odzwierciedla sposób, w jaki są one artykułowane w jamie ustnej. Na przykład, kształt podstawowej spółgłoski „ㄱ” (g/k) przypomina kształt tylnej części języka dotykającej podniebienia.
Hangul jest uważany za jedno z najbardziej efektywnych i logicznych systemów pisma na świecie. Dzięki swojej prostocie i logice, jest on łatwy do nauczenia się, co sprawia, że Korea Południowa ma jeden z najwyższych wskaźników alfabetyzacji na świecie. Dzień Hangul, obchodzony 9 października w Korei Południowej i 15 stycznia w Korei Północnej, jest narodowym świętem upamiętniającym wprowadzenie tego pisma.
Hangul nie tylko odgrywa kluczową rolę w komunikacji, ale także jest ważnym elementem koreańskiej tożsamości kulturowej. Jest symbolem narodowej dumy i niezależności, zwłaszcza w kontekście historycznych wysiłków na rzecz zachowania języka i kultury koreańskiej w obliczu obcych wpływów.
Podsumowując, hangul to nie tylko narzędzie do zapisu języka koreańskiego, ale także symbol innowacji, dostępności i kulturowej tożsamości. Jego unikalna historia i konstrukcja czynią go fascynującym tematem zarówno dla lingwistów, jak i dla osób zainteresowanych kulturą Korei.