Cesarstwo Bizantyjskie, trwające od 330 do 1453 roku, miało wielu władców, z których niektórzy zostali ocenieni jako mniej skuteczni lub wręcz szkodliwi dla imperium. Oto kilku z cesarzy bizantyjskich, którzy często są uznawani za najgorszych, z różnych powodów:

1. Fokas (602-610): Jego rządy były naznaczone brutalnością i chaosem. Fokas doszedł do władzy w wyniku buntu i zamordowania poprzedniego cesarza, Maurycjusza. Jego panowanie charakteryzowało się represjami i korupcją, co doprowadziło do licznych buntów i osłabienia imperium.

2. Konstantyn VI (780-797): Jego rządy były pełne wewnętrznych konfliktów, a jego decyzje często były niepopularne. Został obalony i oślepiony przez własną matkę, Irenę, co było jednym z bardziej dramatycznych wydarzeń w historii Bizancjum.

3. Michał III (842-867): Choć jego rządy przyczyniły się do pewnego ożywienia kulturowego, jego osobiste wybryki i brak zainteresowania rządzeniem sprawiły, że był postrzegany jako słaby władca. Jego panowanie zakończyło się zamachem stanu.

4. Roman IV Diogenes (1068-1071): Jego panowanie zakończyło się katastrofalną klęską w bitwie pod Manzikertem, co otworzyło Azję Mniejszą dla najazdów tureckich i znacząco osłabiło Bizancjum.

5. Andronik I Komnen (1183-1185): Jego rządy były naznaczone okrucieństwem i tyranią. Chociaż próbował wprowadzić reformy, jego brutalne metody i niepopularność doprowadziły do jego obalenia i śmierci.

6. Aleksy IV Angelos (1203-1204): Jego nieudolność i brak umiejętności politycznych przyczyniły się do zdobycia Konstantynopola przez krzyżowców w 1204 roku, co było jednym z najtragiczniejszych wydarzeń w historii Bizancjum.

Każdy z tych cesarzy miał swoje unikalne wyzwania i kontekst historyczny, które wpływały na ich rządy. Warto pamiętać, że ocena ich panowania może się różnić w zależności od źródeł i perspektyw historycznych.