Pogaństwo, jako dominujący system wierzeń, zaczęło zanikać w różnych regionach w różnym czasie, w dużej mierze na skutek rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa. Proces ten był stopniowy i skomplikowany.

1. Imperium Rzymskie: W IV wieku n.e. cesarz Konstantyn Wielki wydał Edykt Mediolański (313 r.), który legalizował chrześcijaństwo. Następnie cesarz Teodozjusz I w 380 r. wydał edykt, który uczynił chrześcijaństwo religią państwową i zakazał praktykowania pogańskich kultów. W ciągu następnych kilku dekad chrześcijaństwo stało się dominującą religią w Imperium Rzymskim.

2. Europa Wschodnia i Północna: Proces chrystianizacji trwał dłużej. Na przykład w Polsce, formalne przyjęcie chrześcijaństwa nastąpiło w 966 roku, kiedy Mieszko I przyjął chrzest. W krajach skandynawskich, takich jak Norwegia, Szwecja i Dania, chrystianizacja zakończyła się dopiero w XI wieku.

3. Półwysep Arabski: Pogaństwo na Półwyspie Arabskim zaczęło zanikać w VII wieku wraz z rozprzestrzenianiem się islamu.

4. Inne regiony: W niektórych regionach świata pogaństwo przetrwało znacznie dłużej. Na przykład w niektórych częściach Afryki, Azji i obu Ameryk tradycyjne wierzenia przetrwały do czasów kolonialnych i nawet później.

Warto zauważyć, że choć pogaństwo jako dominujący system wierzeń zanikło w wielu regionach, niektóre jego elementy przetrwały w formie folkloru, tradycji i zwyczajów, które są kultywowane do dziś. Ponadto, w XX i XXI wieku nastąpił pewien renesans zainteresowania pogaństwem, czego przykładem są ruchy neopogańskie, takie jak Wicca czy Rodzimowierstwo.