Czwarta krucjata (1202–1204) miała kilka przyczyn, zarówno religijnych, jak i politycznych oraz ekonomicznych. Oto niektóre z głównych powodów jej powstania:

1. Religijne Cele: Jak w przypadku poprzednich krucjat, jednym z głównych celów była chęć odzyskania Ziemi Świętej z rąk muzułmanów. Papież Innocenty III, który objął urząd w 1198 roku, był bardzo zdeterminowany, aby przywrócić chrześcijańską kontrolę nad Jerozolimą.

2. Polityczne Ambicje: Władcy europejscy mieli różne motywacje polityczne, w tym chęć zwiększenia swojego wpływu i prestiżu. Krucjaty były również okazją do zdobycia nowych terytoriów i zasobów.

3. Ekonomiczne Korzyści: Wenecka Republika, która odegrała kluczową rolę w organizacji transportu krzyżowców, miała swoje własne interesy handlowe. Weneccy kupcy widzieli w krucjacie szansę na rozszerzenie swojej kontroli nad szlakami handlowymi na Wschodzie.

4. Problemy Finansowe: Krzyżowcy mieli trudności z finansowaniem wyprawy. Wenecka Republika zgodziła się dostarczyć statki, ale w zamian zażądała znacznej sumy pieniędzy. Gdy krzyżowcom nie udało się zebrać wymaganych funduszy, Wenecjanie zaproponowali, aby w zamian za długi krzyżowcy pomogli im zdobyć miasto Zara (dzisiejsza Zadar w Chorwacji), które było wówczas w rękach chrześcijańskich, ale rywalizowało z Wenecją.

5. Interwencja Bizantyjska: W trakcie krucjaty pojawiła się okazja do interwencji w wewnętrzne sprawy Bizancjum. Krzyżowcy zostali przekonani do zaatakowania Konstantynopola przez Aleksego IV Angelosa, który obiecał im wsparcie finansowe i militarne w zamian za pomoc w odzyskaniu tronu dla jego ojca, zdetronizowanego cesarza Izaaka II.

W wyniku tych złożonych przyczyn, czwarta krucjata zamiast dotrzeć do Ziemi Świętej, zakończyła się zdobyciem i splądrowaniem Konstantynopola w 1204 roku. To wydarzenie miało długotrwałe konsekwencje, w tym osłabienie Bizancjum i pogłębienie podziału między Kościołem Wschodnim a Zachodnim.