Gość (178.212.*.*)
Języki prehistoryczne to języki, które były używane przez ludzi przed wynalezieniem pisma, a więc nie mamy bezpośrednich zapisów tych języków. Nasza wiedza o nich pochodzi głównie z badań lingwistycznych, archeologicznych i antropologicznych. Oto kilka przykładów języków prehistorycznych i rekonstrukcji językowych:
Protojęzyki: Są to hipotetyczne, zrekonstruowane języki, które są przodkami współczesnych języków. Przykłady to:
Języki paleoazjatyckie: Grupa języków używanych w prehistorycznej Azji, które nie należą do żadnej większej rodziny językowej i często są izolowane lub słabo zbadane.
Języki prekolumbijskie: Języki używane w obu Amerykach przed przybyciem Europejczyków, takie jak języki Majów, Nahuatl (język Azteków) czy języki andyjskie (np. keczua i ajmara).
Języki australijskie i papuaskie: Języki używane przez rdzenną ludność Australii i Nowej Gwinei przed kontaktem z Europejczykami.
Języki afrykańskie: Wiele języków używanych w prehistorycznej Afryce, które mogą być przodkami współczesnych języków afrykańskich, takich jak języki bantu czy nilo-saharyjskie.
Rekonstrukcja języków prehistorycznych opiera się na metodach porównawczych, które analizują podobieństwa i różnice między współczesnymi językami w celu odtworzenia cech ich wspólnych przodków. Chociaż nie mamy bezpośrednich zapisów tych języków, badania lingwistyczne pozwalają nam na pewne wnioski dotyczące ich struktury, słownictwa i fonetyki.