Gość (5.172.*.*)
Wyrażenia "lewe papiery" i "żółte papiery" mają swoje korzenie w języku potocznym i są związane z różnymi kontekstami społecznymi oraz historycznymi. Choć oba odnoszą się do dokumentów, ich znaczenie i pochodzenie są zupełnie różne.
Termin "lewe papiery" odnosi się do dokumentów fałszywych, nielegalnych lub zdobytych w nieuczciwy sposób. Określenie "lewy" w języku polskim często kojarzy się z czymś nieprawidłowym, nielegalnym lub podejrzanym. Jest to związane z tradycyjnym postrzeganiem lewej strony jako mniej korzystnej lub pechowej. W wielu kulturach lewa strona była uważana za gorszą lub nieczystą, co miało swoje odzwierciedlenie w języku. Stąd "lewe papiery" to dokumenty, które nie są w zgodzie z prawem lub rzeczywistością.
Z kolei "żółte papiery" są związane z dokumentami potwierdzającymi stan zdrowia psychicznego, szczególnie w kontekście orzeczeń o niezdolności do pracy z powodu zaburzeń psychicznych. Określenie to pochodzi z czasów, gdy dokumenty takie były drukowane na żółtym papierze, co miało je wyróżniać spośród innych dokumentów. Współcześnie termin ten jest używany często w sposób żartobliwy lub pejoratywny, aby zasugerować, że ktoś ma problemy psychiczne.
Prawe papiery: W języku polskim "prawy" kojarzy się z czymś poprawnym, legalnym i uczciwym. Dlatego "prawe papiery" byłyby dokumentami zgodnymi z prawem i rzeczywistością, co nie wymaga specjalnego wyróżnienia w języku potocznym.
Czerwone papiery: Kolor czerwony w różnych kontekstach może oznaczać coś zupełnie innego, np. ostrzeżenie, niebezpieczeństwo lub ważność. Nie jest jednak związany z dokumentami medycznymi czy prawnymi w takim stopniu, jak żółty w kontekście zdrowia psychicznego. Dlatego nie przyjęło się używanie "czerwonych papierów" w takim znaczeniu.
Podsumowując, wyrażenia "lewe papiery" i "żółte papiery" mają swoje uzasadnienie w tradycji językowej i kulturowej, które ukształtowały ich obecne znaczenie. Są one głęboko zakorzenione w historii i obyczajach, co sprawia, że są zrozumiałe i używane w codziennej mowie.