Denazyfikacja to proces mający na celu usunięcie wpływów nazistowskich z życia publicznego, politycznego i kulturalnego Niemiec oraz Austrii po II wojnie światowej. Proces ten był inicjowany i nadzorowany przez aliantów, którzy zwyciężyli w wojnie – głównie Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię, Francję i Związek Radziecki.

Główne cele denazyfikacji obejmowały:

1. Usunięcie nazistów z urzędów publicznych i stanowisk wpływu: Osoby, które były aktywnie zaangażowane w partię nazistowską (NSDAP) lub popełniły zbrodnie wojenne, były usuwane z administracji, wymiaru sprawiedliwości, edukacji i innych kluczowych obszarów życia społecznego.

2. Edukacja i reedukacja społeczeństwa: Alianci dążyli do zmiany postaw i przekonań obywateli niemieckich poprzez programy edukacyjne, które promowały demokrację, prawa człowieka i wartości antytotalitarne.

3. Procesy sądowe i kary: Osoby odpowiedzialne za zbrodnie nazistowskie były sądzone i karane. Najbardziej znanym przykładem są procesy norymberskie, podczas których wielu wysokich rangą nazistów zostało skazanych za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości.

4. Konfiskata i zniszczenie symboli nazistowskich: Usunięcie symboli nazistowskich, takich jak swastyki, pomniki i inne materiały propagandowe, które mogłyby podtrzymywać ideologię nazistowską.

Denazyfikacja była procesem skomplikowanym i niejednorodnym, różniącym się w zależności od strefy okupacyjnej i podejścia poszczególnych aliantów. Mimo że formalnie zakończyła się w latach 50., jej efekty i wpływ były odczuwalne przez wiele lat.