Przedstaw postawę podmiotu lirycznego w wierszu "Pompea" wobec przeszłości i teraźniejszości... Pompea Gdzie każdy gest skamieniał nagle gdzie nicość wciąż się waży z trwaniem chleb w pomnik chleba się obrócił na palenisku zamiast ognia mak płonie słońcem podsycany gdzie wiersz poety nieskończony i fresk o wiecznym odradzaniu gdzie skowyt psa zamknięty w kształcie tak doskonałym - nagłej śmierci do dziś obija się o mury... ... ten chłopiec biegł do swego ojca a kiedy domu już nie znalazł upadł na ziemię i tak został jak gdyby dla nas zwiedzających swe przerażenie chciał ocalić. Kto nas odgrzebie z jakiej lawy łopatką pył odgarnie skrzętnie i z popielniczki u wezgłowia odgadnie żeśmy mogli kochać dziecięce klocki rozrzucone w baśń - o Królewnie Śnieżce - złoży pod szkłem z tabliczką - nie dotykać w laboratorium na pulpicie niedopisany ból odczyta. Z góry dziękuję :)