Oprócz zbilansowanej diety, codzienna aktywność pozytywnie wpływa na poziom cholesterolu. Umiarkowane jednostki treningowe zalecane są kilka razy w tygodniu, czyli należy ćwiczyć, ale nie przesadzać. Zanim zaczniesz ponownie ćwiczyć po długiej przerwie, powinieneś wykonać test sprawnościowy. Początkujący powinni podejść do tego spokojnie (np. 3 razy w tygodniu po 15 minut), a potem stopniowo trenować coraz dłużej. 3 razy w tygodniu po 30 minut zwykle wystarcza. Sporty wytrzymałościowe, takie jak jogging, nordic walking, narciarstwo biegowe, wędrówki, jazda na rowerze i pływanie są szczególnie wskazane dla obniżenia poziomu cholesterolu. Wykazano, że obniżają poziom trójglicerydów i "złego" cholesterolu LDL, jednocześnie podnosząc "dobry" HDL. Codzienne ćwiczenia Wskazane jest również włączenie do swojego dnia małych jednostek ćwiczeniowych. Korzystaj ze schodów zamiast z windy i ogólnie częściej spaceruj. Może spacer byłby miłą odmianą od wczesnego wieczornego oglądania telewizji? Zaplanuj czas wolny z przyjaciółmi; razem łatwiej jest pokonać swoją "wewnętrzną świnię". Nie zapominaj o relaksie Zrelaksowane ciało i umysł są również niezbędne dla zdrowego metabolizmu cholesterolu. Wykazano, że przewlekły stres powoduje wzrost poziomu cholesterolu we krwi. Różne techniki relaksacyjne, takie jak trening autogeniczny, joga czy ćwiczenia oddechowe, a także regularne przerwy od codziennego stresu, przywracają siły i ostatecznie pozytywnie wpływają na poziom cholesterolu. Dlatego "zwalniaj" konsekwentnie swój codzienny program i ciesz się raz po raz chwilami spokoju i czasu dla siebie! Ważne są regularne kontrole stanu zdrowia Ważne jest również, aby regularnie badać swoje ciało u specjalisty i korzystać ze wszystkich badań profilaktycznych - nawet jeśli nie mamy żadnych konkretnych dolegliwości. W ten sposób, kompletne badanie może zidentyfikować i leczyć ewentualne czynniki ryzyka dla zdrowia na wczesnym etapie. Twój internista zaleci Ci odpowiednie badania zdrowotne. Na konsultacjach dotyczących cholesterolu doradzimy Ci również, jaki rodzaj sportu i ćwiczeń jest dla Ciebie odpowiedni. Źródło: http://www.biotrendy.pl/kategoria-produktu/cholesterol/

Czym są kwasy tłuszczowe omega-3? Kwasy tłuszczowe omega-3 to nienasycone kwasy tłuszczowe i wysoce aktywne cząsteczki, które należą do grupy tzw. kwasów tłuszczowych omega-n. Oprócz kwasów tłuszczowych omega-3 występują na przykład kwasy tłuszczowe omega-6. Ponieważ organizm ludzki zazwyczaj nie może sam wytwarzać kwasów tłuszczowych omega (lub nie w wystarczających ilościach) i muszą być one przyjmowane z pożywieniem, te kwasy tłuszczowe nazywane są niezbędnymi. Kwasy tłuszczowe omega-3 mają działanie przeciwzapalne i są ważnym składnikiem błon komórkowych człowieka. Optymalny stosunek między kwasami tłuszczowymi omega-3 i omega-6 Kwasy tłuszczowe omega-3 nie są wystarczające do zaopatrzenia organizmu czy błon komórkowych. Szczególnie ważna jest właściwa proporcja pomiędzy kwasami tłuszczowymi omega-3 i omega-6. Ponieważ kwasy tłuszczowe omega-3 działają przeciwzapalnie, a kwasy tłuszczowe omega-6 działają prozapalnie, do stworzenia neutralnego stanu zapalnego potrzebna jest pewna proporcja. Jeśli te dwa kwasy tłuszczowe omega są niezrównoważone, mogą powstawać tzw. ciche zapalenia, które mogą sprzyjać chorobom. Idealny stosunek kwasów tłuszczowych omega-6 do omega-3 wynosi 3:1. W tym kraju często występuje brak równowagi między tymi dwoma rodzajami kwasów tłuszczowych w diecie, ponieważ kwasy tłuszczowe omega-3 często nie występują w wystarczających ilościach i rzadziej znajdują się w popularnych produktach spożywczych. Roślinne kwasy tłuszczowe omega-3 Ważnym roślinnym kwasem tłuszczowym omega-3 jest kwas alfa-linolenowy, w skrócie ALA. Jest metabolizowany do produkcji energii i może być przekształcony przez organizm w niewielkich ilościach w inne niezbędne kwasy tłuszczowe omega-3 (np. w kwas eikozapentaenowy (EPA), kwas dokozapentaenowy i kwas dokozaheksaenowy (DHA)). Ponieważ jednak przelicznik jest bardzo niski, zaleca się dodatkowo przyjmować te pozostałe kwasy omega-3 w postaci oleju z alg, ryb lub zwierząt morskich, ponieważ szczególnie ryby zimnowodne są sprawdzonym źródłem DHA i EPA. Oleje do gotowania jako dostawcy omega-3 Wiele olejów do gotowania tłoczonych na zimno jest idealnych do spełnienia dziennego zapotrzebowania na roślinny kwas tłuszczowy omega-3 ALA. Na przykład świeży olej lniany z młyna zawiera 50 g na 100 g ALA. Olej chia ma jeszcze wyższą zawartość - 60 g na 100 g. Nawet olej z kameliny, który ma podobną nazwę do oleju lnianego, ale jest wytwarzany z nasion zupełnie innej rośliny, również przekonuje jako dobry dostawca ALA z zawartością około 40 g na 100 g kwasu alfa-linolenowego. Nasze oleje Omega DHA z olejem lnianym i olejem z alg dostarczają zarówno ALA jak i DHA w większych ilościach. Tutaj np. dzienna dawka 16 g (ok. 2 łyżki stołowe) mieszanki olejów jadalnych jest wystarczająca do pokrycia dziennego zapotrzebowania na DHA i ALA. Zatwierdzone oświadczenia zdrowotne dla ALA i DHA Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zatwierdził już następujące oświadczenia zdrowotne dla DHA i ALA w rozporządzeniu o oświadczeniach zdrowotnych: ALA przyczynia się do utrzymania prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Pozytywny efekt uzyskuje się przy dziennym spożyciu 2 g ALA. Zadbaj o zrównoważoną, zróżnicowaną dietę i zdrowy styl życia. DHA przyczynia się do utrzymania prawidłowego widzenia, funkcjonowania mózgu i serca. Pozytywny efekt uzyskuje się przy dziennym spożyciu 250 mg DHA. Zadbaj o zrównoważoną, zróżnicowaną dietę i zdrowy styl życia. Właściwości kwasów tłuszczowych omega-3 - Źródło: http://www.biotrendy.pl/kategoria-produktu/kwasy-omega-3-6-9/ Wszystkie kwasy tłuszczowe omega-3 są bardzo wrażliwe na utlenianie i mogą być łatwo zniszczone przez tlen i ciepło, przez co tracą swoje działanie. Z tego powodu ważne jest, aby olejów zawierających wiele kwasów omega-3 nie podgrzewać zbyt mocno (np. poprzez smażenie) oraz chronić je przed promieniami UV i tlenem. W szczególności olej lniany, olej rydzowy i oleje z DHA z oleju z alg, takie jak nasze oleje Omega DHA, powinny być po otwarciu dobrze zamknięte w lodówce. Zalecamy również, aby oleje te stosować zawsze na zimno, np. z sałatkami, warzywami, musli lub twarogiem. Nie nadają się do smażenia.

Niemal każdy zna to uczucie: kiedy zimą zapomnisz założyć rękawiczki, a twoje zimne palce znów się rozgrzeją, czujesz się jak tysiąc małych szczypawek. Ale mrowienie może być też sygnałem ostrzegawczym ze strony organizmu. Ramiona lub nogi czują się sfatygowane lub zdrętwiałe, ponieważ zakończenia nerwowe stóp lub rąk przekazują sygnały do mózgu w sposób nieprawidłowy. Często przyczyna braku wrażliwości jest niegroźna, np. jeśli przez całą noc leżałeś na ramieniu i odpowiedni nerw został uszczypnięty. "Dopóki mrowienie pojawia się tylko od czasu do czasu i ponownie ustępuje, nie ma powodów do niepokoju" - mówi prof. dr Peter Berlit, główny lekarz kliniki neurologii w szpitalu Alfried Krupp w Essen. Neurolog ostrzega jednak, że osoby dotknięte chorobą nie powinny lekceważyć uporczywego drętwienia: "Jeśli mrowienie nie ustępuje, jest to znak ostrzegawczy. Wtedy lekarz powinien się przyjrzeć. Jednostronne czy dwustronne? Medycyna rozróżnia dolegliwości jednostronne i dwustronne. Najczęstszą przyczyną jednostronnego mrowienia jest uciśnięty nerw, spowodowany np. wypadnięciem dysku. W zespole cieśni nadgarstka dochodzi również do uszczypnięcia nerwu, a mianowicie nerwu pośrodkowego w okolicy nadgarstka. Jeśli mrowienie występuje po obu stronach, to prawie zawsze jest to choroba kilku nerwów obwodowych, tzw. polineuropatia. "Najczęstszą przyczyną jest źle kontrolowana cukrzyca lub przewlekłe nadużywanie alkoholu" - wyjaśnia dr Berlit. Nadmierny poziom cukru we krwi przez wiele lat trwale uszkadza również drogi nerwowe. Ale polineuropatia może być również spowodowane przez inne choroby, takie jak reumatyzm, infekcje, takie jak choroba z Lyme lub gonty, lub choroby autoimmunologiczne. Za przyczynę rzadko uznaje się niedobory witamin (B12 lub kwasu foliowego). I wreszcie leki takie jak cytostatyki czy antybiotyki również mogą powodować dyskomfort. "Jeśli ból jest gorszy niż korzyść, trzeba w razie potrzeby przerwać przyjmowanie leku lub przejść na inny preparat" - zaleca Berlit. Pociąganie, napinanie i mrowienie jest również typowe dla zespołu niespokojnych nóg, w którym dolegliwości występują głównie w nocy i w spoczynku. Należy wówczas wykluczyć niedobór żelaza. Badanie przez specjalistę - źródło: http://www.biotrendy.pl/kategoria-produktu/zylaki/ Lekarz zaleca wizytę u specjalisty, jeśli mrowienie jest uporczywe. On lub ona będzie nie tylko zmierzyć prędkość przewodzenia dróg nerwowych, ale może również pobrać próbkę płynu nerwowego. "Nie można rozpoznać zapalenia nerwów we krwi" - podkreśla. Po ustaleniu przyczyny objawów, w większości przypadków możliwe jest udzielenie ukierunkowanej pomocy lub przynajmniej ulgi. Pacjenci nie powinni być zaskoczeni, jeśli zamiast spodziewanych środków przeciwbólowych otrzymają leki przepisywane również na padaczkę czy depresję. "Często okazują się one szczególnie skuteczne".

Keratoconus to rzadka, niezapalna choroba oczu, w której rogówka oka staje się coraz cieńsza i zdeformowana. Normalnie rogówka przylega ściśle do gałki ocznej jako cienka, przezroczysta skóra. W keratoconusie natomiast wybrzusza się w kształcie stożka. Choroba często zaczyna się w jednym oku, ale z czasem dotyka obu oczu. Keratoconus może występować w epizodach lub postępować stale. Ostrość widzenia nadal się zmniejsza, aż do zatrzymania choroby zwykle w wieku około 40 lat. Osoby z keratoconusem zazwyczaj otrzymują okulary lub soczewki kontaktowe, aby zrekompensować utratę wzroku. Operacja wykonana w warunkach ambulatoryjnych może często spowolnić lub zatrzymać szybkie pogarszanie się stanu zdrowia. Przyczyny powstawania keratoconusu nie są znane. Istnieją jednak czynniki, które sprzyjają deformacji rogówki. Wrażliwość na światło, jak również niewyraźne i zniekształcone widzenie mogą być pierwszymi oznakami keratoconus. Typowe jest to, że ostrość widzenia często się zmienia i konieczne jest wielokrotne korygowanie siły okularów lub ponowne dopasowanie soczewek kontaktowych. Bardzo często jedno oko jest bardziej dotknięte niż drugie. Niektóre osoby z keratoconusem są szczególnie wrażliwe na światło. Czasami występują również zmiany strukturalne w oku, takie jak żółtobrunatne linie lub zielonkawobrunatny pierścień na brzegu rogówki. Zaawansowany keratokonus może być widoczny z zewnątrz: Wtedy dolna powieka odkształca się jak stożek przy patrzeniu w dół. Przyczyna choroby nie jest znana, ale podejrzewa się, że rogowaceniu sprzyjają następujące czynniki: nawracające urazy rogówki, na przykład przez częste pocieranie oczu lub źle dopasowane twarde soczewki kontaktowe predyspozycje dziedziczne: Około 6 do 8 procent osób z keratoconusem ma krewnych, którzy również mają tę chorobę. Alergie Choroby tkanki łącznej Ponadto osoby z zespołem Downa (trisomia 21) są bardziej narażone na rozwój keratoconus. Keratoconus jest jedną z najczęstszych chorób rogówki. Szacuje się, że co roku zapada na nią jedna na 2 tys. osób. Choroba oczu zaczyna się zwykle u chłopców w wieku kilkunastu lat, a u kobiet na początku lat 20. Tylko rzadko keratoconus pojawia się później w wyniku zmian hormonalnych, na przykład w czasie ciąży lub menopauzy. Po około 20 latach od wystąpienia choroby często dochodzi do jej zahamowania, zwykle około 40 roku życia. Keratoconus zazwyczaj dotyczy obu oczu. Nie musi być on jednak taki sam w obu oczach. Może się zdarzyć, że jedno oko pozostanie bez objawów. Normalne badanie okulistyczne zwykle nie wystarcza do wykrycia keratokonusa we wczesnym stadium. Często najpierw mylona jest z astygmatyzmem, czyli powszechną nieregularnością rogówki. W przypadku silnie zmieniającej się ostrości wzroku lub niewyraźnego widzenia mimo korekcji okularami, przydatny jest dokładny pomiar rogówki. Lekarze wykorzystują do tego celu tzw. topografię rogówki lub optyczną koherentną tomografię (OCT). Dzięki tym badaniom można wykryć grubość i skład, a także zmiany komórkowe i zmętnienia rogówki. Źródło: http://www.biotrendy.pl/kategoria-produktu/wzrok-i-sluch/ Leczenie keratoconus zależy od stadium i sposobu postępu choroby: Jeśli keratokonus jest stabilny, czyli zmienia się tylko nieznacznie lub wcale, to wada wzroku jest głównie korygowana. Jeśli szybko się pogarsza, staramy się ją zatrzymać. Początkowo okulary lub soczewki kontaktowe mogą zrekompensować wadę wzroku. Zwłaszcza stabilne (twarde) soczewki kontaktowe często przywracają dobre widzenie, ale nie każdy może je tolerować. W takim przypadku rozwiązaniem mogą być specjalne soczewki, takie jak hybrydowe lub twardówkowe. Okuliści mogą powstrzymać rogówkę przed dalszym wybrzuszaniem się poprzez zastosowanie procedury zwanej UV riboflavin crosslinking. Aby to zrobić, najpierw po miejscowym znieczuleniu usuwają wierzchnią warstwę rogówki, a następnie aplikują do oka płyn zawierający witaminę ryboflawinę. Późniejsze naświetlanie promieniami UV-A powoduje usieciowanie włókien kolagenowych tkanki łącznej w obrębie rogówki, stabilizując ją. Metoda ta nie koryguje wady wzroku, ale spowalnia jej postęp. Szczególnie we wczesnym stadium, często może zapobiec pogorszeniu się wzroku. Jeśli rogówka stała się zbyt cienka w zaawansowanym keratoconusie, sieciowanie ryboflawiną UV nie jest już rozwiązaniem.

Mamy zły humor, bo nie możemy wyjść za drzwi. Dzieci marudzą, bo się nudzą. Technologia w domowym biurze nie działa tak jak powinna, a apteka nie jest w tej chwili dostępna. Nasze życie jest już stresujące w normalnych okolicznościach - ale kiedy dodane są dodatkowe stresory, takie jak międzynarodowy stan wyjątkowy, jest całkiem możliwe, aby zwariować. Szczególnie w ciągu ostatnich kilku miesięcy wielu z nas osiągnęło zapewne swoje nerwowe granice. Aby nie stało się to normą, ważne jest opanowanie sztuki samouspokajania - czyli umiejętności kontrolowania swoich emocji od wewnątrz. W swojej książce Psychologia intymności terapeuta par Tobias Ruland wyjaśnia, że samouspokojenie jest centralnym elementem intymności. Bo tylko ona pozwala na szczere przekazanie naszych uczuć. To prawda, że zawsze mówi się nam: Bądź autentyczny!. W sytuacjach stresowych często jednak może się to odbywać kosztem osób z naszego otoczenia. W każdym razie autentyczność nie może oznaczać przekazywania otoczeniu swoich nastrojów i lęków w sposób niefiltrowany. Z drugiej strony, podprogowa złość może pojawić się, gdy ludzie nie są ze sobą szczerzy: Jeśli jedna zamyka się w sobie, druga nie ma możliwości, by jej odpowiedzieć. Jeśli jednak opanuje się umiejętność samouspokojenia, konstruktywny dialog może pojawić się nawet w stresie. Pierwszym impulsem w stresie jest zwykle poszukiwanie rozproszenia uwagi: telewizja, jedzenie, sport, alkohol, zakupy. Egzogenne uspokojenie szybko przynosi ulgę. Ale to pomaga tylko na krótką metę, a nie na dłuższą, bo mózg nie zapewnił sobie uspokojenia, a jedynie został odciągnięty od stresu z zewnątrz. Trwałe samouspokojenie pochodzi z wewnątrz. Niektórzy mają już to szczęście, że mają zrównoważony charakter. Niektórzy również doświadczają tej zdolności u swojego partnera i sami się jej uczą. Wszyscy inni mogą go trenować. Na przykład za pomocą treningu autogenicznego, medytacji, jogi, modlitwy czy hipnozy. Jednak oderwanie się od starych wzorców nie następuje z dnia na dzień. Terapeutka i coach Michaele Kundermann dostarcza nam szybszych narzędzi do ponownego zejścia w 6 wskazówkach na ostre momenty stresu - i w swojej książce Emocjonalna kompetencja stresu: sztuka samouzdrawiania. Źródło: http://www.biotrendy.pl/kategoria-produktu/uspokojenie-i-sen/ Wskazówka 1: Opuść ramiona - Każdy, kto wpada w stres, podciąga ramiona w sposób napięty i ma tendencję do hiperwentylacji. Uspokojenie natomiast to: zanim zareagujesz, wydechnij głęboko kilka razy, opuść świadomie ramiona. Wskazówka 2: Oddychaj - Zamknij oczy, wydmuchaj kilka razy napięcie na wydechu i wyobraź sobie, że przyjmujesz spokój na wdechu. Rada 3: Śmiej się - Humor to najkrótsza droga do rozładowania stresu. Dzieci śmieją się około 400 razy dziennie. Dorośli tylko 15 razy. A dzieci chichoczą nawet w sytuacjach, które dorosłym wydają się zupełnie normalne. Możemy wziąć liść z ich książki. Wskazówka 4: Połóż rękę na czole - Jeśli położymy na chwilę rękę na czole, krew, która odruchowo strzela do pnia mózgu z tyłu głowy podczas reakcji stresowej, zostaje wciągnięta z powrotem do czoła. Głowa staje się bardziej przejrzysta, emocje się wyciszają i możemy pewniej podejść do problemu. Wskazówka 5: Zapisuj sukcesy - Podobnie wspierający może być dzienniczek sukcesu. Jeśli stale notujesz to, co udało Ci się w życiu osiągnąć, masz w rękach prawdziwy pakiet wzmacniający. Za każdym razem, gdy ją przeglądasz, podnosi cię na duchu i daje poczucie własnej skuteczności. Rada 6: Zaakceptuj sytuację - Kiedy zaakceptujesz sytuację, twoja głowa pozostaje czysta dla kompetentnego rozwiązania - może nawet dla nowych pomysłów. Pomaga tu zdanie: To jest dobre - nawet jeśli jeszcze nie wiem po co!. Jeśli nie stawiasz oporu, rozluźniasz nie tylko głowę, ale i ciało.