20
Dlaczego zawsze wydaje się, że w innym miejscu będzie lepiej?
Pytanie zadał(a) proszek, 28 lipca 2010, 01:44
Dlaczego zawsze wydaje się, że w innym miejscu będzie lepiej? Skąd bierze się istota postrzegania siebie przez pryzmat miejsca.?Miejsce, które jest domem, otrzymywanym wychowaniem, gronem znajomych, narodem, krajem zamieszkania, związkiem przyjacielskim. Skąd bierze się we nas predyspozycja do zawierania pewnych znajomości. Dlaczego, niektóre z nich przetrwają lata, a inne skazane są z góry na porażkę?
[Zgłoś do moderacji] [Dodaj do obserwowanych]
Odpowiedzi (20)
Bo wiekszosc ludzi pragnie poznawac nowe rzeczy ( w tym wlasnie
miejsca i ludzi) i to dla nich (takie pragnienie nowych
znajomosci lub badania nowych miejsc) jest takim jakby
uzupelnieniem tego glodu nowej przygody 
Ale jesli ktos jest kreatywny, to
wciaz jest 'glodny' nowych przygod
Nie wiem, czy o to Ci chodzilo, ale jakby co, to pisz i jak zawsze tlumacz jak 3 letniemu dziecku
Ale jesli ktos jest kreatywny, to
wciaz jest 'glodny' nowych przygod Nie wiem, czy o to Ci chodzilo, ale jakby co, to pisz i jak zawsze tlumacz jak 3 letniemu dziecku
Bo może w innym miejscu faktycznie będzie lepiej... ja bym
chciała się przepisać do innej szkoły bo tam było by mi
lepiej bo mam więcej przyjaciół ...
Wiec czemu sie nie przeniesiesz ?
bo mi mama nie pozwala "teraz to już za późno"
Tylko jesli z tamtymi znajomymi na prawde sie lubilas, to nie ma
przeszkod, zebyscie sie mogli wciaz spotykac, szkola to nie
wszystko 
Z gronem przyjaciol
moze i razniej, ale dobrze wiesz, jaka ja mam teraz sytuacje i
tez w sumie wiem, ze bedzie ciezko i na dodatek ostatnia klasa,
ale staram sie byc dobrej mysli, najwyzej nie zdam
Z gronem przyjaciol
moze i razniej, ale dobrze wiesz, jaka ja mam teraz sytuacje i
tez w sumie wiem, ze bedzie ciezko i na dodatek ostatnia klasa,
ale staram sie byc dobrej mysli, najwyzej nie zdam 
Mi się tak nie wydaję , raczej moim rodzicom kiedy chcą mnie
wysyłać na jakieś obozy 
trudne pytanie. i nie jestem pewna czy dobrze je zrozumiałam.
myślę, że jest to spowodowane pewnego rodzaju przekorą, a także nadzieją, że zawsze - gdzieś tam - może być nam lepiej, łatwiej, przyjemniej etc.
wydaje mi się też, że wynika to z potrzeby poznawania nowego, tego co jeszcze dla nas nie znane. to z kolei pociąga za sobą wszelakiego rodzaju zmiany - wszystkie nowe przeżycia etc. mają na nas jakiś wpływ, kształtują nas.
jestem jednak zdania, że te "rzeczy" wiążą się ściśle z tym samym - z poszukiwaniem swojego miejsca w świecie. na pewno każdy z was odczuwał kiedyś, że znajduje się w złym miejscu, że nie pasuje do tego "swojego" świata - np. że powinien urodzić się w innym miejscu. bo mnie często towarzyszą tego typu odczucia. tego typu myśli i odczucia motywują ludzi do poszukiwania miejsca którego będą czuli się integralną częścią i które - jeżeli można użyć takiego stwierdzenia w tym kontekście - będzie częścią ich samych. tak myślę.
myślę, że jest to spowodowane pewnego rodzaju przekorą, a także nadzieją, że zawsze - gdzieś tam - może być nam lepiej, łatwiej, przyjemniej etc.
wydaje mi się też, że wynika to z potrzeby poznawania nowego, tego co jeszcze dla nas nie znane. to z kolei pociąga za sobą wszelakiego rodzaju zmiany - wszystkie nowe przeżycia etc. mają na nas jakiś wpływ, kształtują nas.
jestem jednak zdania, że te "rzeczy" wiążą się ściśle z tym samym - z poszukiwaniem swojego miejsca w świecie. na pewno każdy z was odczuwał kiedyś, że znajduje się w złym miejscu, że nie pasuje do tego "swojego" świata - np. że powinien urodzić się w innym miejscu. bo mnie często towarzyszą tego typu odczucia. tego typu myśli i odczucia motywują ludzi do poszukiwania miejsca którego będą czuli się integralną częścią i które - jeżeli można użyć takiego stwierdzenia w tym kontekście - będzie częścią ich samych. tak myślę.
Wydaje mi się, że dość już pustych pytań.
Ja rozumiem to w ten sposób: Odpowiedź
stanowić może przyczyna istniejąca w nas ... może jesteśmy rozpisanym uprzednio scenariuszem, w którym tylko odgrywamy rolę. Wcielamy się w aktora życia codziennego, który będąć nieświadomym poszukuje świadomości yh...
Ja rozumiem to w ten sposób: Odpowiedź
stanowić może przyczyna istniejąca w nas ... może jesteśmy rozpisanym uprzednio scenariuszem, w którym tylko odgrywamy rolę. Wcielamy się w aktora życia codziennego, który będąć nieświadomym poszukuje świadomości yh...
dobrze rozumiem? - uważasz, że życie człowieka, jego los,
jest z góry ustalony ? ale czy w takim razie - według Ciebie
oczywiście - ma on szanse na jego zmianę czy pozostaje mu tylko
odegrać wyznaczoną rolę ?
Palladio kiedyś powiedział : Życie jest sceną i
przedstawieniem, naucz się więc swojej roli ...
Chcemy wiedzieć tak wiele, a nie potraimy poradzić sobie z ograniczeniami...
Zastanawiam się jaka jest moja rola? Jak mój scenariusz ma się do fabuły. Ile jeszcze scen mam odegrać by poznać to, co jest nagrodą i uwieńczeniem pracy scenarzysty - mnie?
teraz rozumiesz ?
Chcemy wiedzieć tak wiele, a nie potraimy poradzić sobie z ograniczeniami...
Zastanawiam się jaka jest moja rola? Jak mój scenariusz ma się do fabuły. Ile jeszcze scen mam odegrać by poznać to, co jest nagrodą i uwieńczeniem pracy scenarzysty - mnie?
teraz rozumiesz ?
Jeju, jakie to zawile Mi
wystarczy, ze poczytam, od razu szczeka opada i nie wiem jeszcze,
skad Wy to wszystko wiecie Nie no, za duzo madrosci na dzis
Mi
wystarczy, ze poczytam, od razu szczeka opada i nie wiem jeszcze,
skad Wy to wszystko wiecie Nie no, za duzo madrosci na dzis
owszem. dziękuje za dokładniejsze wyjaśnienie. choć nie
zmienia to tego, że nie do końca wiem jak odnieść się do
tego tematu.
myślę, że na to pytanie jesteś w stanie odpowiedzieć sobie tylko ty sam. jeżeli w ogóle istnieje taka możliwość. jeżeli nie teraz to może za kilka lat. a może będziesz musiał przeżyć całe życie by przy jego końcu wreszcie się tego dowiedzieć ? nie wiem .
jak twój scenariusz ma się do fabuły ? mówisz tak jakby naprawdę twój los został z góry zaplanowany i po mimo tego co będziesz robił - swojego scenariusza - i tak wypełni się jego pierwotna postać. wybacz ale jakoś nigdy nie trafiał do mnie ten pogląd - może to prostota umysłu, ale hm.. ja wierzę, że człowiek kiedy się rodzi jest jak czysta kartka. i to zarówno jego historia jak i los. dorastając podejmując kolejne decyzje, które prowadzą go w kolejne miejsca, stawiają przed nowymi możliwościami wyboru, zapisuje ją. po prostu uważam, że to my kierujemy swoim życiem i to od nas zależny jest zarówno scenariusz jak i fabuła.
myślę, że na to pytanie jesteś w stanie odpowiedzieć sobie tylko ty sam. jeżeli w ogóle istnieje taka możliwość. jeżeli nie teraz to może za kilka lat. a może będziesz musiał przeżyć całe życie by przy jego końcu wreszcie się tego dowiedzieć ? nie wiem .
jak twój scenariusz ma się do fabuły ? mówisz tak jakby naprawdę twój los został z góry zaplanowany i po mimo tego co będziesz robił - swojego scenariusza - i tak wypełni się jego pierwotna postać. wybacz ale jakoś nigdy nie trafiał do mnie ten pogląd - może to prostota umysłu, ale hm.. ja wierzę, że człowiek kiedy się rodzi jest jak czysta kartka. i to zarówno jego historia jak i los. dorastając podejmując kolejne decyzje, które prowadzą go w kolejne miejsca, stawiają przed nowymi możliwościami wyboru, zapisuje ją. po prostu uważam, że to my kierujemy swoim życiem i to od nas zależny jest zarówno scenariusz jak i fabuła.
'ja wierzę, że człowiek kiedy się rodzi jest jak czysta
kartka. i to zarówno jego historia jak i los. dorastając
podejmując kolejne decyzje, które prowadzą go w kolejne
miejsca, stawiają przed nowymi możliwościami wyboru, zapisuje
ją. po prostu uważam, że to my kierujemy swoim życiem i to od
nas zależny jest zarówno scenariusz jak i fabuła.' = wtrace
sie czasem niestety mozemy
podjac jakas decyzje pod wplywem emocji, a potem przez wiele lat
musimy sie z niej wywiazywac i czasem coraz bardziej tonac w
bagnie. A wiec no chyba nie zawsze jestesmy w pelni w stanie
kierowac swym zyciem. A czasem jakies wydarzenie (np. wypadek,
ktory nie musi byc nasza wina, a skaze nas na zycie w mece) do
konca przekresli nasze plany na zycie lub je czesciowo
uniemozliwi.
czasem niestety mozemy
podjac jakas decyzje pod wplywem emocji, a potem przez wiele lat
musimy sie z niej wywiazywac i czasem coraz bardziej tonac w
bagnie. A wiec no chyba nie zawsze jestesmy w pelni w stanie
kierowac swym zyciem. A czasem jakies wydarzenie (np. wypadek,
ktory nie musi byc nasza wina, a skaze nas na zycie w mece) do
konca przekresli nasze plany na zycie lub je czesciowo
uniemozliwi.niby tak. ale emocje czy nie, to i tak pozostaje twoja decyzja
twój wybór. fakt czasem zdarza się, że coś niezależnego od
nas nada kształt naszemu życiu. ale mnie chodziło tu bardziej
o sam fakt tego, że nie ma czegoś takiego jak plan na życie
dla człowieka który musi przeżyć nie mając na niego żadnego
wpływu. [głupi przykład ale czytałeś Króla Edypa ? bo nie
wiem jak inaczej wytłumaczyć o co mi chodzi.] xd
[nie czytalem, ale ok, rozumiem xd] 
większość postrzega zmianę jako coś dobrego, dopiero
później życie weryfikuje czy było to dobre posunięcie
Czasem wydaje się, że z innym miejscem będzie nam łatwiej,
pewnie dlatego, że nie znamy ludzi. Nowe miejsce, nowe
perspektywy. A znajomości, przyjaźnie muszą być hodowane z
obu stron. Każdy musi coś poświęcić na rzecz tej drugiej
osoby. Tak myślę.
Zmiana miejsca...zmienia zazwyczaj całe nasze życie. Na dzień
dzisiejszy wiem-że w innym miejscu będzie lepiej.. Ale jak
przypominam sobie moment przeprowadzki do Polski-zmiany kraju,
języka, środowiska.. wszystko było takie nowe, inne...mimo to
strasznie dziwne-i bardzo się tego bałam.. Jednak zostałam
zaakceptowana.. przyjęłam się w kraju. Więc nie zawsze wydaje
się że w nowym miejscu będzie lepiej... jednak przemawia przez
nas też pewnie ciekawość 'jak tam będzie'...
bo zaczynamy wtedy od nowa, przekreślamy przeszłość, mamy
"czyste konto", jesteśmy pełni nadziei, zapału, energii,
budzimy się. Co do znajomości to myślę, ze zależy to od nas
samych, jak ją pielęgnujemy, bo "prawdziwa przyjaźń jest
drogą w piasku, nie możemy pozwolić by wiatr ją zatarł".
Człowiek ma tendencję do idealizowania tego czego nie zna.
A ja się bardzo przywiązuję do miejsc i nawet jak jest źle to
trudno mi odejść. Niedawno się przeprowadziłam i nadal mi
brakuje starego domu. Nie lubię nowego. Kocham to co znane, nie
muszę się uczyć funkcjonaować w otoczeniu. Ale wiara, że
będzie lepiej jest. Ktoś kiedys powiedział, że zawsze jest
lepiej tam, gdzie nas nie ma. Ludzie myślą, że jak zmienią
otoczenie to zmieni się całe życie. Ale problemów nie zostawi
się w jednym miejscu, one w większości i tak przyjdą za nami.
nieprawda ! mi się zawsze wydaje że w innym miejscu zawsze
będzie gorzej...
Dodaj odpowiedź
Zaloguj się, aby móc odpowiedzieć na pytanie i cieszyć się pełną funkcjonalnością serwisu. Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się.
wyszukiwarka
podobne pytania
19
| |
23
| |
22
| |
16
| |
23
| |
8
| |
10
| |
22
| |
10
| |
3
| |
24
| |
23
| |
5
| |
21
| |
23
|
popularne słowa kluczowe
chłopak co dom dziewczyna film gra gry humor internet kobieta komputer ludzie milosc miłość muzyka na nauka nie piosenka polska pomoc praca prezent problem przyjaźń pytajnia pytanie relacje seks sex sport szkoła telefon włosy zabawa zdrowie związek śmierć życie
kategorie
Pytania: 18035, Odpowiedzi: 327618
