A więc,wczoraj wieczorem przyjechałam do mojego chłopaka, do NIEGO, a nie do jego MATKI. Wyszło na tym, że 3 godz. przesiedziałam z nią. Wzięłam to na swoją "klate" ;) Poruszyłam ten okropny temat o naszym życiu i o naszych sprawach,naszych...! Może, co nie co jej uświadomiłam,ale pewnie to tylko kwestia czasu. Ona tak jakby żyję w innym świecie-idealnym świecie;/ Morał z tego taki, że obie się rozryczałyśmy jak dzieci ;p Jednak nic konkretnego z naszej rozmowy nie wyniknęło:Dzisiaj rano, dostałam tabletki antykoncepcyjne od mamusi. Super! Niech zacznie się teraz wtrącać w nasze życie...nie tylko prywatne ;> A kysz takim matkom! :)

Inne matki są jakoś normalne. Po jakiego diabła ja akurat musiałam trafić na jakąś opętaną?! :> Żesz qurdee..! Szlag mnie zaraz trafi ;p

ja już pomału tracę nadzieję...Pogadam z chłopakiem, żeby postawił się za mną i ogarnął trochę swoją mamusię, w przeciwnym razie, nie wiem czy jest sens, by dalej ciągnąć nasz związek. :(

co racja, to racja! :D gentelmanpaul ;> też byłeś kiedyś w moim wieku ;p hyhy.

Jego rodzice...JEGO, a w szczególności matka! Nie szykują, tylko planują. Nie teraz, tylko za parę lat:"jak skończę szkołę i zdążę się wyszaleć!";/

Na początku moja mama była zachwycona podejściem jego mamy do tych wszystkich spraw i nawet zaczęła jej pomagać, no ale potem, na całe szczęście przejrzała na oczy i zauważyła, że coś jest nie tak. Rozmawiały już nie raz na nasz temat. Moja mam próbowała jej uświadomić, że zaczyna się bezczelnie wtrącać w nasze prywatne życie,a ona na to, że Ty jako matka powinnaś doskonale wiedzieć co jest dla mnie dobre i że trzeba młodym pomagać.

tak...tylko, że ona już sobie wybrała odpowiednią datę na nasz ślub;/ Do tego czasu zdążę, jak to ona powiedziała, się wyszaleć i skończyć szkołę. Jestem młoda i nie planuję na razie spędzić z nim całego życia ( chociaż nie mówię nie! :p) Jak mamy małe podknięcia w naszym związku, to ona to bardziej przeżywa od nas. Czasami mam wyrzuty sumienia, że te jej zamartwienia to przeze mnie wynikają, chociaż wiem, że to nie prawda. A przede wszystkim nie chcę dopuścić do tego, by w przyszlości przy moim chłopaku trzymała mnie tylko i wyłącznie jego matka. Zwariuję chyba niedługo! :>

On z nią rozmawia, ale zawsze te jego "rozmowy" kończą się na naszej kłótni...;/

już widzę jej reakcję:"mój biedny syneczek znowu został wykorzystany!" ;> haha...

świetny pomysł, naprawdę! :P

postram się...i mam nadzieję, że mi nerwy nie puszczą ;p Dzięki za pomoc ;)

chyba wezmę to na swoją "klatę" i sama spróbuję z nią porozmawiać :]

Próbował z nią rozmawiać, ale za dużo ta rozmowa nie dała...tak go skołowała, że sam zaczyna pomału wierzyć, że jesteśmjy uzależnieni od jego matki i jej pomoc jest nam niezbędnie potrzebna.

no właśnie o to chodzi, że jest jedynakiem ;/