45
Jak się pozbierać po stracie kogoś bliskiego?
Pytanie zadał(a) killme, 23 stycznia 2009, 12:49
Ostatnio zmarł mój przyjaciel. Cały czas się tym dołuje. Dziś zerwaliśmy z moją sympatią po rocznym związku. Wszystko się wali. Jak sobie poradzić? Jak się można pozbierać do kupy?
[Zgłoś do moderacji] [Dodaj do obserwowanych]
Odpowiedzi (45)
wiem jakie to uczucie 
Najlepiej nie myśleć tyle o tym..
to się nie da o tym niemyśleć.. przeboleć trzeba kilka
pierwszych dni.. może tygodni.. z czasem ból nie fizyczny
zniika..
Uwazam, ze powinnas te osoby zapamietac jak najlepiej .. nie
zapomniec o nich nigdy, zeby zawsze wracaly do Ciebie piekne
wspomnienia zwiazane z nimi ; *** najlepiej.. pokochac na Nowo
Mi przyjaciel właśnie też może umrzeć. Jeszcze nie wiem
jakie to uczucie, ale wszystko bd dobrze.
Polecam książke "jak przestać sie martwic i zaczac zyc"
wybitnego psychologa, czlowieka sukcesu zreszta - Dale'a
Carnegie'ego. Szczerze mowiac zenuja juz mnie wypowiedzi "ja tez
tak mialem bedzie dobrze" bo nie dosc ze nic nie wnosi to jeszcze
dobija...
czas leczy rany... a poza czasem to dobra jest jeszcze gorąca
czekolada z zaufaną osobą 
hehe
hehe
Czas nie leczy ran... on tylko przyzwyczaja do bólu...
Czas leczy rany?zobaczymy ile czasu potrzeba żeby były
wyleczone te rany..
Leczy.. Nie wiem czy można powiedzieć, że czas leczy. Raczej z
czasem mniej negatywnych emocji ''nawiedza'' człowieka na
wspomnienie bliskiej osoby. A bynajmniej rzadziej. Chciałbyś
jak najszybciej uporać się z bólem, ale wątpię, że się da.
Ewentualnie możesz przeczytać tę książkę co została Ci
wyżej polecona, bo w sumie czemu nie. Lub rozmowa z kimś
bliskim o tym co przeżywasz po śmierci przyjaciela, by mogła
pomóc. Bylebyś nie dusił tego w sobie.
strata bliskiej osoby zawsze boli ale nie mozna popadac w
depresje i żyć dalej i mieć tą osobę na zawsze w swoim sercu
Moja chrzestna straiła męża.Urodziło im się dziecko.Ciocia
stracznie to przeżywa jej synek 12-letni też a mała pyta się
gdzie tata
Ciocia odpowiada,że
taty nie ma.Minęły trzy lata a ciocia nadal chodzi po kątach i
płacze za mężem.Nie da się zapomnieć i wyleczyć bo to nie
choroba tylko cierpienie!
Ciocia odpowiada,że
taty nie ma.Minęły trzy lata a ciocia nadal chodzi po kątach i
płacze za mężem.Nie da się zapomnieć i wyleczyć bo to nie
choroba tylko cierpienie!Wiem co czujesz.Ale nie łam sie
pozbierać się odrazu nie da a czas leczy rany, z tym że u
jednych dłużej to trwa a u innych szybko to mija..
Moi lekarze odradzali mi psychologów, psychiatrów i ich twory a
polecali osoby najbliższe. I ja sam nie mam do psycholi
przekonania. Na pewno potrzeba czasu żeby ochłonąć,
zaakceptować i pogodzić się. To nigdy nie jest łatwe często
trwa latami. Ale nigdy nie można się poddawać.
Inny wymiar ma strata przyjaciela odebranego nam przez śmierć,
a zupełnie inny wymiar ma rozstanie z kimś kochanym, jedynym w
swoim rodzaju... Jak w pierwszym wypadku stosunkowo łatwo jest
nam pogodzić się z tym, to w drugim jest to bardzo trudne, bo
obwiniamy nie siebie lecz tą ukochaną osobę. Często sobie
nie radzimy i wpadamy w złość, nad którą tracimy
kontrolę.
Rozpad każdego związku jest trudny, dlatego warto walczyć o ten związek już za wczasu, by ustrzec się przed jego unicestwieniem...
Rozpad każdego związku jest trudny, dlatego warto walczyć o ten związek już za wczasu, by ustrzec się przed jego unicestwieniem...
głupoty gadasz
przyjaźń to
silniejszy związek niż miłość. przynajmniej wg mnie. Kocham
swoją przyjaciółkę z którą się znam 12 lat.. kocham ją
inną miłością niż moją dziewczyne. Strata przyjaciela tak
samo boli jak strata miłości..
przyjaźń to
silniejszy związek niż miłość. przynajmniej wg mnie. Kocham
swoją przyjaciółkę z którą się znam 12 lat.. kocham ją
inną miłością niż moją dziewczyne. Strata przyjaciela tak
samo boli jak strata miłości..utrata kogoś bliskiego zawsze jest bolesna ale myślę że
bardziej boli jak kogoś odbierze nam śmierć , bo już nigdy
tej osoby nie spotkamy a to że rozstanie się ktoś z ukochaną
to owszem jest bolesne ale to nie musi kończyć znajomości,
można nadal utrzymywać znajomość i zawsze możesz jeszcze
spotkać tą osobe
Moim zdaniem z pierwszym przypadkiem trzeba się pogodzić i jak
najlpeiej zapamiętać tą osobę, myśleć o tym że teraz jest
w innym świecie lepeszym
Z tym drugim zmagam się i ja
Chyba należy porozmawiać na spokojnie z tą drugą osobą Co do wcześniejszej wypowiedzi ze
winimy tą drugą osobę, ja obwiniałam siebie i to najbardziej
bolało. Jeśli kogoś naprawde kochaiśym to bedziemy obwiniać
siebie...
Nalezy żyć dalej i uwierzyć ze tak musiało sie stać i tak jest lepiej
Z tym drugim zmagam się i ja
Chyba należy porozmawiać na spokojnie z tą drugą osobą Co do wcześniejszej wypowiedzi ze
winimy tą drugą osobę, ja obwiniałam siebie i to najbardziej
bolało. Jeśli kogoś naprawde kochaiśym to bedziemy obwiniać
siebie...Nalezy żyć dalej i uwierzyć ze tak musiało sie stać i tak jest lepiej
Najważniejsze jest wsparcie innego bliskiego. moim zdaniem.
Zauważyłem jedną ciekawą rzecz: coś, co w danym momencie
wydaje się nam wielką tragedią, z perspektywy czasu okazuje
się być najlepszym dla nas rozwiązaniem. Po prostu trzeba
nabrać dystansu czasowego.
Już parę razy przekonałem się, że nawet czyjaś śmierć z perspektywy czasu okazywała się mieć swój głębszy sens dla otoczenia.
Co do rozstania z dziewczyną: zauważyłem, że większości rozstań czy rozwodów można uniknąć, jeśli obie strony CHCIAŁY i POTRAFIŁY ze sobą rozmawiać, a nie tylko wygłaszać monologi bez słuchania drugiej strony. Więc jeśli byliście ze sobą szczęśliwi - spróbujcie usiąść do rozmowy, ale "atakując" problemy a nie osoby. Czyli zamiast mówić "Bo Ty nigdy nie masz dla mnie czasu" powiedz: "Zastanówmy się, co zrobić, abyśmy mogli spędzać więcej czasu razem", albo "Bo Ty jesteś taka...." można powiedzieć "Wiesz, że nie lubię, gdy ktoś robi..."
Już parę razy przekonałem się, że nawet czyjaś śmierć z perspektywy czasu okazywała się mieć swój głębszy sens dla otoczenia.
Co do rozstania z dziewczyną: zauważyłem, że większości rozstań czy rozwodów można uniknąć, jeśli obie strony CHCIAŁY i POTRAFIŁY ze sobą rozmawiać, a nie tylko wygłaszać monologi bez słuchania drugiej strony. Więc jeśli byliście ze sobą szczęśliwi - spróbujcie usiąść do rozmowy, ale "atakując" problemy a nie osoby. Czyli zamiast mówić "Bo Ty nigdy nie masz dla mnie czasu" powiedz: "Zastanówmy się, co zrobić, abyśmy mogli spędzać więcej czasu razem", albo "Bo Ty jesteś taka...." można powiedzieć "Wiesz, że nie lubię, gdy ktoś robi..."
wow.. mądre słowa xD
"Nikomu nie jest łatwo zająć dojrzałą postawę wobec
śmierci osoby, którą kochał i którą nadal kocha. W procesie
dochodzenia do równowagi można zaobserwować następujące fazy
rozstania z osobą zmarłą:
* przyjęcie do wiadomości faktu straty kogoś bliskiego oraz nowej rzeczywistości, jaka teraz zaistniała - oznacza to uwolnienie się od naturalnego buntu wobec śmierci kochanej przez nas osoby;
* świadome doświadczanie bólu związanego ze stratą kogoś bliskiego;
* uczenie się nowej sztuki życia po stracie bliskiej osoby;
* znalezienie dla osoby zmarłej nowego miejsca w naszym życiu."
Źródło: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/smierc_zaloba _zycie.html?akt_row=35&licznik=0
* przyjęcie do wiadomości faktu straty kogoś bliskiego oraz nowej rzeczywistości, jaka teraz zaistniała - oznacza to uwolnienie się od naturalnego buntu wobec śmierci kochanej przez nas osoby;
* świadome doświadczanie bólu związanego ze stratą kogoś bliskiego;
* uczenie się nowej sztuki życia po stracie bliskiej osoby;
* znalezienie dla osoby zmarłej nowego miejsca w naszym życiu."
Źródło: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/smierc_zaloba _zycie.html?akt_row=35&licznik=0
słuchaj rady w stylu czas leczy rany to przereklamowane gówno.
czas nie leczy ran on pozwala przyzwyczaić się do bólu.
najlepszą radą mieć zajęcie, nie siedzieć w domu. nie
jesteś sam masz znajomych o ktorych nie zapominaj oni pomagaja
najlepeij zapomniec i sie pozbierac. a drugich połówek na
swiecie jest od groma. nie ta to inna jak autobus- zawsze bedzie nastepny
mam nadzieje ze cos pomogłam
jak autobus- zawsze bedzie nastepny
mam nadzieje ze cos pomogłam
To jest najgorsze w życi uczucia jake się każdemu może
przytrawić
To bardzo trudne 6 lat temu
(miałam akurat 6 lat) zmarł mój tata, choć był alkoholikiem,
często kłucił się z mamą, wyzywał ją i mnie, ale do tej
pory się nie pogodziłam się z jego śmiercią, ale czas leczy
rany i juz mnie to tak bardzo nie boli, jak wtedy. Tobie na pewno
czas tez pomoże, bo chyba nie ma lepszego lekarstwa.
6 lat temu
(miałam akurat 6 lat) zmarł mój tata, choć był alkoholikiem,
często kłucił się z mamą, wyzywał ją i mnie, ale do tej
pory się nie pogodziłam się z jego śmiercią, ale czas leczy
rany i juz mnie to tak bardzo nie boli, jak wtedy. Tobie na pewno
czas tez pomoże, bo chyba nie ma lepszego lekarstwa.
Trudne ale tylko kwestią czasu
no smierci nie cofniesz... mozesz tylko robic wszystko zeby nie
szlo za nia wiecej nieszczesc i ratowac to co zyje wspominajac to
co odeszlo...
"niebezpiecznie twierdzić ,że coś trwa wiecznie"Trzeba
uświadomić sobie,że nasze życie to ciągłe zmiany,bo po
każej zimie przychodzi wiosna
czas,cierpliwość i dystans do zycia.
czas,cierpliwość i dystans do zycia.
Nie da się nie myślec, wiem jakie to trudne. Wydaje mi się,
że najlepszym lekiem na utrate bliskiej osoby jest czas... W
moim przypadku tak było, troche upłyneło zanim się
pozbierałam
zgadzam się z powyższymi odp.
Nie ma dokońca konkretnej odpowiedzi, bo każny z nas czuje do
danej osoby co innego. Do matki, czy dziewczyny, czy sąsiadki.
Zależnie od dużego uczucia do zmarłej osoby jest gożej.
Trzeba powiedzieć sobie że jest aniołem i pomaga mi mooże teraz w zyciu lub może tobie.
Zawsze się będzie myślało o tej osobie, tylko zależy jak i czy to coś pomoże.
Trzeba powiedzieć sobie że jest aniołem i pomaga mi mooże teraz w zyciu lub może tobie.
Zawsze się będzie myślało o tej osobie, tylko zależy jak i czy to coś pomoże.
czas raczej nie goi ran.
jedynie je zabliźnia.
po prostu trzeba żyć z dnia na dzień i starać się zapamiętać te osoby z jak najlepszej strony a nie starać się przypominać sobie co zrobiliśmy nie tak w stosunku do nich.
lecz każdy przeżywa to inaczej, więc że tak powiem trzeba samemu znaleźć "złoty środek" na ten czas
jedynie je zabliźnia.
po prostu trzeba żyć z dnia na dzień i starać się zapamiętać te osoby z jak najlepszej strony a nie starać się przypominać sobie co zrobiliśmy nie tak w stosunku do nich.
lecz każdy przeżywa to inaczej, więc że tak powiem trzeba samemu znaleźć "złoty środek" na ten czas
bardzo dobrze powiedziane
zgadzam sie z tym calkowicie
zgadzam sie z tym calkowicie 
Aj.. Chyba nie ma na to jakiegoś prostego sposobu.. Każdy w
inny sposób przeżywa takie rzeczy.. Podobno czas leczy.. trzeba
przeczekać..
nie wiem nie posiadam
Nie wiem, czy ten cza leczy rany... moje się jakoś nie goją od
3 lat...
Nadal nie mogę zapomnieć, to bardzo boli
Nadal nie mogę zapomnieć, to bardzo boli
ból po stracie kogoś bliskiego jest straszny- to akurat pewne.
Nie wiem jednak czy chciałbyś zapomnieć o tych osobach, czy
pamiętać je jak najlepiej. Zapomnieć tak do końca na pewno
się nie da. Jeśli chodzi o przyjaciela, to jest na pewno wiele
osób, którzy tak jak Ty przeżywają jego stratę. Myślę, że
powinniście się trzymać razem i wzajemnie sobie pomagać.
Jeśli chodzi o dziewczynę? Moim zdaniem powinieneś dać sobie
na razie spokój z szukaniem kogoś na siłę, bo to zwykle do
niczego nie prowadzi. Kiedyś na pewno jeszcze spotkasz kogoś,
kogo będziesz kochał, ale powtarzam- nic na siłę! Zajmij się
pracą, szkołą, jakimś sportem albo innym hobby. to chociaż
na jakiś czas pozwala zapomnieć,albo przynajmniej nie myśleć
o wszystkim złym.
ja po stracie blisiej mi osoby z rodziny uciekłam w świat
muzyki, która kocham, to mi pomogło..
Ja straciłam chłopaka i nie mogę się pozbierać.. To nie
takie proste
nie wiem czy mi uwierzycie ale od 2006-go roku w mojej rodzinie
zmarło ok 8-u osób w tym babcia i dziadek
a mój przyjaciel stracił tate
Czas nie goi ran...w moim przypadku czas je pogłębia..
Strata przyjaciela... wiem coś o tym, jest trudno "zapomnieć" a
w zasadzie nie da się zapomnieć! I nawet nie próbuj... Po
prostu staraj się kontrolować nad swoimi myślami o tej osobie,
gdy myślisz o niej, myśl tylko o tym co było, a nie o tym co
by było gdyby.... bo to zawsze dołuje
Musisz nauczyć się żyć od nowa....
2 dni temu 07.10.11 byłem wkoncu u moich kochanych
dziadków.Dziadzio jak zwykle chciał mi wcisnac orzechy i pare
groszy oraz dał jak zawsze ale to zawsze wyjechał po mnie jak
zawsze kilka wskazowek zyiowych jaich nie dal mi nigdy nikt
inny.Zawsze wprowadzal mnie na dobra drogę.
Ide po samochod odwioze Cie na stacje mowi dziadek-ok mowie i poszedlem po torbe.Niespelna 10 minut pozniej biegne do dziadka do garazu.Samochod stoi ale go nie ma-wszedlem na ogrodek
-ledwo szedl i ciagle powtarzal...łopatka łopatka...boli boli i szedł trzymając się za plecy.-usiadz dziadku powiedziałem zaniepokojony.
Dziadek jakby nie usłyszał.Patrzal na mnie nieprzytomnym wzrokiem po czym krzyknął o Jezu! ledwo doszedl do domu.Polozyl się na lozko.Zrenice miał duze a pot lal się z niego.
-Tereniu…
-zawolal zone(zlote gody za soba) boli…boli….Babcia jako była pielegniarka spanikowala i przeraźliwym glosem wolala-Kazik! Kazik!
Grzesiu daj gliceryne gdzie ona jest
(gliceryna lagodzi objawy zawalu
serca…)
Dalismu mu dużą dawkę pod język ale bol nie ustępował…Dziadek wił się z bólu
Jadą..?Ledwo zapytal dziadek.
Zdenerwowany wybieglem na ulice żeby zobaczyc czy karetka jedzie gdy usłyszałem przeraźliwy glos babci:
GRZESIEK!Grzesiek chodz szybko Dziadzius wtedy lezal jak sparaliżowany wyprostowany niczym
słup z reką za głową i oczy Miał zamkniete.Goraco mi się
zrobilo i ciarki przeszly.
-Co robic co robicBiega
babcia zdruzgotana.Dalem jej telefon dzwon na pogotowie i pytaj
gdzie SA a ja się zajme dziadkiem!
Upuscila z nerwow telefon…Lec po mameZawolalem.PObiegla a ja zacząłem
go reanimowac…
Po 2 minutach reanimacji wpadla karetka i wtedy się zaczęło…masa igieł i defibrylatorow.Stan bardzo ciezki…szpital…nie polecam wrogowi patrzec jak bliski umiera
08.10.11 wybudzil się po zabiegu ze spiaczki ale nikt nie zdążył do niego przyjechac..Wczoraj wieczor telefon ze szpitala…Bardzo nam przykro…(…)…
-Jak powiedziec babci?Kobieta ta ma wciąż nadzieje ze pozyje chociaż chwile…te mala chwile chociaż rok…Mowil mi przeciez ze nie czuje się na 80 lat i chciałby jeszcze pozyc…jeszcze chociaż kilka lat…mowil to z uśmiechem na twarzy i zawsze powtarzal-pamietaj moje slowa i ucz Się Grzesiu puki zyje…
Po wszystkim podeszla do mnie starsza sasiadka(bardzo wiezaca kobieta z owej miejscowości)i ze lzami w oczach powiedziala płacząc-i co Grzesiu?Nie odwiózł Cię już dziadziuś…
Co chwile łzy staja mi w oczach czuje żal do czegos czego nie potrafie okreslic i chce go zobaczyc żywego…dotknąć.
Czy slusznie robie ze się obwiniam?Gdybym zadzwonil na karetke już na ogrodku moglby zyc…gdybym nie prosil go o odwiezienie może by tego nie było…może pozyl by jeszcze…powinienem zdążyć go pożegnać przed śmierciąMoże to moja wina a może po prostu jego czas?
Pomijajac fakt smutku jestem ogromnie szczesliwy ze miałem takiego dziadka…i przyjde mu na grob podziękować ze mnie tylu rzeczy nauczyl.
A orzechy od niego leżą i ich smak zawsze mi będzie go przypominac…uśmiechniętego…
Owej tragedii nikt nie mogl przewidzieć .Wypadek ten odebral mojej rodzinie jej członka…nie wiedziałem ze nie zasiade z nim już przy wigilijnym stole…
Macie podobne przezycia?Propozycje jak sobie Radzic z rozpacza?
Ide po samochod odwioze Cie na stacje mowi dziadek-ok mowie i poszedlem po torbe.Niespelna 10 minut pozniej biegne do dziadka do garazu.Samochod stoi ale go nie ma-wszedlem na ogrodek
-ledwo szedl i ciagle powtarzal...łopatka łopatka...boli boli i szedł trzymając się za plecy.-usiadz dziadku powiedziałem zaniepokojony.
Dziadek jakby nie usłyszał.Patrzal na mnie nieprzytomnym wzrokiem po czym krzyknął o Jezu! ledwo doszedl do domu.Polozyl się na lozko.Zrenice miał duze a pot lal się z niego.
-Tereniu…
-zawolal zone(zlote gody za soba) boli…boli….Babcia jako była pielegniarka spanikowala i przeraźliwym glosem wolala-Kazik! Kazik!
Grzesiu daj gliceryne gdzie ona jest
(gliceryna lagodzi objawy zawalu
serca…)Dalismu mu dużą dawkę pod język ale bol nie ustępował…Dziadek wił się z bólu
Jadą..?Ledwo zapytal dziadek.
Zdenerwowany wybieglem na ulice żeby zobaczyc czy karetka jedzie gdy usłyszałem przeraźliwy glos babci:
GRZESIEK!Grzesiek chodz szybko
Dziadzius wtedy lezal jak sparaliżowany wyprostowany niczym
słup z reką za głową i oczy Miał zamkniete.Goraco mi się
zrobilo i ciarki przeszly.-Co robic co robic
Biega
babcia zdruzgotana.Dalem jej telefon dzwon na pogotowie i pytaj
gdzie SA a ja się zajme dziadkiem!Upuscila z nerwow telefon…Lec po mame
Zawolalem.PObiegla a ja zacząłem
go reanimowac…Po 2 minutach reanimacji wpadla karetka i wtedy się zaczęło…masa igieł i defibrylatorow.Stan bardzo ciezki…szpital…nie polecam wrogowi patrzec jak bliski umiera
08.10.11 wybudzil się po zabiegu ze spiaczki ale nikt nie zdążył do niego przyjechac..Wczoraj wieczor telefon ze szpitala…Bardzo nam przykro…(…)…
-Jak powiedziec babci?Kobieta ta ma wciąż nadzieje ze pozyje chociaż chwile…te mala chwile chociaż rok…Mowil mi przeciez ze nie czuje się na 80 lat i chciałby jeszcze pozyc…jeszcze chociaż kilka lat…mowil to z uśmiechem na twarzy i zawsze powtarzal-pamietaj moje slowa i ucz Się Grzesiu puki zyje…
Po wszystkim podeszla do mnie starsza sasiadka(bardzo wiezaca kobieta z owej miejscowości)i ze lzami w oczach powiedziala płacząc-i co Grzesiu?Nie odwiózł Cię już dziadziuś…
Co chwile łzy staja mi w oczach czuje żal do czegos czego nie potrafie okreslic i chce go zobaczyc żywego…dotknąć.
Czy slusznie robie ze się obwiniam?Gdybym zadzwonil na karetke już na ogrodku moglby zyc…gdybym nie prosil go o odwiezienie może by tego nie było…może pozyl by jeszcze…powinienem zdążyć go pożegnać przed śmierciąMoże to moja wina a może po prostu jego czas?
Pomijajac fakt smutku jestem ogromnie szczesliwy ze miałem takiego dziadka…i przyjde mu na grob podziękować ze mnie tylu rzeczy nauczyl.
A orzechy od niego leżą i ich smak zawsze mi będzie go przypominac…uśmiechniętego…
Owej tragedii nikt nie mogl przewidzieć .Wypadek ten odebral mojej rodzinie jej członka…nie wiedziałem ze nie zasiade z nim już przy wigilijnym stole…
Macie podobne przezycia?Propozycje jak sobie Radzic z rozpacza?
Nawet nie potrafie sobie wyobrazić co to musi być za ból
stracić tak bliską osobe..
Pomaga rozmowa. Czasem dobrze wygadać się komuś obcemu np.
tutaj http://szybkiczat.pl/ .
Anonimowo i spokojnie.
Dodaj odpowiedź
Zaloguj się, aby móc odpowiedzieć na pytanie i cieszyć się pełną funkcjonalnością serwisu. Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się.
wyszukiwarka
podobne pytania
29
| |
52
| |
6
| |
26
| |
12
| |
9
| |
8
| |
13
| |
29
| |
21
| |
18
| |
60
| |
21
| |
23
| |
22
|
popularne słowa kluczowe
chłopak co dom dziewczyna film gra gry humor internet kobieta komputer ludzie milosc miłość muzyka na nauka nie piosenka polska pomoc praca prezent problem przyjaźń pytajnia pytanie relacje seks sex sport szkoła telefon włosy zabawa zdrowie związek śmierć życie
kategorie
Pytania: 18028, Odpowiedzi: 327606
