11
Poczucie własnej wartości, a raczej jej brak ....
Pytanie zadał(a) smile4vere, 05 listopada 2010, 21:18
Kompletnie nie wiem do kogo się z tym zwrócić , wiec wiadomo - na pytajnię gdzie jestem anonimowa a jednak mnie znają ;d. Chodzi o moją wadę, najwiekszą z którą nie umiem sobie poradzic ... Nie mam tego poczucia własnej wartości. Jestem słaba,cholernie słaba i niestety zdaje sobie z tego sprawę. Ludzie potrafią mną manipulować zajebiście łatwo. Mam wrazenie że ci silniejsi ludzie wykorzystują moja słabość żeby pokazać sie ze mną i pokazać że oni są jednak lepsi. Fakt, potrafię nie odgryźć gdy ktoś do mnie wyjeżdza z mordą , jestem ironiczna i tak dalej ale kiedy ktoś naprawdę powie mi coś i trafi centralnie w mój słaby punkt muruje mnie po prostu, zatyka i jestem taka MALEŃKA. Mam słaby charakter, nie zdaje sobie sprawy ze swojej wartosci, siły (tego drugiego to chyba nie mam :/) i chciałabym poprosić o radę jak to zmienić .. A może ktos ma ten sam problem ?
[Zgłoś do moderacji] [Dodaj do obserwowanych]
Odpowiedzi (11)
Ajj > mam, bądź miałam identycznie... zostałam zmanipulowana,
dręczona wręcz psychicznie.
Hmm miałam tak ponad 3 lata. . .wysiadłam psychicznie. Znienawidziłam samą siebie, wręcz się nienawidzę. . . Każdy mówi jaka to ja wyjątkowa ale ja tego nie przyjmuję do siebie.
Miałam depresję, byłam niżej niż dno... ale nie chciałam tak dłużej... wmówiłam sobie, że jestem Fajna, wmawiałam sobie to tak długo... Fajna, lubiana, dobra, potrzebna... tak długo aż uwierzyłam i rzeczywiście taka się stałam, zaczęłam to dostrzegać. . . w gorszych momentach zwracałam uwagę, że sama siebie okłamałam bo nie jest tak. . . ale działało to chociaż przez pewien czas. . . teraz mam taki charakter Obojętny ale nie napiszę tego tutaj bo za dużo do pisania
Nom. . Ale pytasz o radę... więc możesz ją wyciągnąć z tego co wyżej napisałam. Myślisz, ze jesteś słaba i nic nie warta ? Wmów sobie że jest inaczej a z czasem w to uwierzysz i taka się staniesz, działa to, może terminowo ale zawsze pomaga...
Hmm miałam tak ponad 3 lata. . .wysiadłam psychicznie. Znienawidziłam samą siebie, wręcz się nienawidzę. . . Każdy mówi jaka to ja wyjątkowa ale ja tego nie przyjmuję do siebie.
Miałam depresję, byłam niżej niż dno... ale nie chciałam tak dłużej... wmówiłam sobie, że jestem Fajna, wmawiałam sobie to tak długo... Fajna, lubiana, dobra, potrzebna... tak długo aż uwierzyłam i rzeczywiście taka się stałam, zaczęłam to dostrzegać. . . w gorszych momentach zwracałam uwagę, że sama siebie okłamałam bo nie jest tak. . . ale działało to chociaż przez pewien czas. . . teraz mam taki charakter Obojętny ale nie napiszę tego tutaj bo za dużo do pisania
Nom. . Ale pytasz o radę... więc możesz ją wyciągnąć z tego co wyżej napisałam. Myślisz, ze jesteś słaba i nic nie warta ? Wmów sobie że jest inaczej a z czasem w to uwierzysz i taka się staniesz, działa to, może terminowo ale zawsze pomaga...
uwielbiam cie
Hm, ja mam trochę inaczej. Rodzina i inne osoby często mi
mówią, że jestem jakiś niewiadomo co, że niby dam sobie
kiedyś radę w życiu, że jestem wartościowym człowiekiem
itd.. Rodzina mi mówi, że kiedyś coś osiągnę.
A ja własnie tak nie myślę, bo to wcale nie jest prawda, co oni mówią. Nawet moja rodzina nie wie, jaki na prawdę jestem i nie chcę im tego pokazywać, bo uznają mnie za jakiegoś dziwnego..
Nie lubie, jak ktoś mi mówi takie rzeczy, bo to wtedy tak jak by zobowiązanie do czegoś.. A nie wiadomo, jak moje życie się potoczy.
Przeważnie mam siebie za nikogo, czasem jednak, gdy rozmawiam z jakimś bezmózgiem dochodzę do wniosku, że chyba aż tak źle ze mną nie jest.
A co Ty masz zrobić ? Możesz być słaba w środku, ale nie powinnaś tego pokazywać na zewnątrz. Jeśli będziesz twarda wobec 'wrogów', to być może uda Ci się z nimi wygrać. Bo gdy komuś, po jakimś tekście najeżdżającym na Ciebie, po prostu zaśmiejesz się w twarz, to zrobi mu się i głupio i się zdenerwuje, bo nie osiągnął swego celu. No i gdy w końcu Ci ludzie zobaczą, że nie ma co Cię 'atakować', bo to i tak nic nie daje, to sobie w końcu odpuszczą..
A ja własnie tak nie myślę, bo to wcale nie jest prawda, co oni mówią. Nawet moja rodzina nie wie, jaki na prawdę jestem i nie chcę im tego pokazywać, bo uznają mnie za jakiegoś dziwnego..
Nie lubie, jak ktoś mi mówi takie rzeczy, bo to wtedy tak jak by zobowiązanie do czegoś.. A nie wiadomo, jak moje życie się potoczy.
Przeważnie mam siebie za nikogo, czasem jednak, gdy rozmawiam z jakimś bezmózgiem dochodzę do wniosku, że chyba aż tak źle ze mną nie jest.
A co Ty masz zrobić ? Możesz być słaba w środku, ale nie powinnaś tego pokazywać na zewnątrz. Jeśli będziesz twarda wobec 'wrogów', to być może uda Ci się z nimi wygrać. Bo gdy komuś, po jakimś tekście najeżdżającym na Ciebie, po prostu zaśmiejesz się w twarz, to zrobi mu się i głupio i się zdenerwuje, bo nie osiągnął swego celu. No i gdy w końcu Ci ludzie zobaczą, że nie ma co Cię 'atakować', bo to i tak nic nie daje, to sobie w końcu odpuszczą..
wiesz.. lepiej jednak jak mówią Ci, że coś osiągniesz niż
mi na starcie, że nic nie osiągnę i jak kiedyś spytali w
jakim kierunku chcę iść dalej... powiedziałam, ich reakcja
wyśmiali mnie po prostu... zniszczyli marzenia, podcięli
skrzydła już na samym początku...
Co do pytania nie pomogę, bo sama sobie z tym nie radzę choć jakoś słaba, ani skłonna do manipulacji to nie jestem..
Co do pytania nie pomogę, bo sama sobie z tym nie radzę choć jakoś słaba, ani skłonna do manipulacji to nie jestem..
muszę się zgodzić z puszkiem, że takie teoretyczne
twierdzenie, że wszystko się uda najczęściej okazuje się
zobowiązywaniem do czegoś. miałam tak samo z rodzicami.
zapytałam się w końcu zupełnie otwarcie jakie mają wobec
mnie oczekiwania, no i troszkę mnie wmurowało. 'no
chcielibyśmy, żebyś tą medycynę skończyła... albo
przynajmniej prawo.' odjazd. nie ma to jak kochająca rodzina
pragnąca szczęścia dziecka.
mogłabym próbować ci pomóc, ale nie jestem nikim więcej niż sobą i strasznie mi głupio, ale po prostu nie umiem postawić się na twoim miejscu. mam nadzieję, że jakoś sobie poradzisz. nie radząc sobie z własnymi problemami nie będe udawać psychologa.
mogłabym próbować ci pomóc, ale nie jestem nikim więcej niż sobą i strasznie mi głupio, ale po prostu nie umiem postawić się na twoim miejscu. mam nadzieję, że jakoś sobie poradzisz. nie radząc sobie z własnymi problemami nie będe udawać psychologa.
Moje poczucie własnej wartości jest znikome, więc cię
rozumiem. Czasem też daje się silniejszym zmanipulować, ale
powiem ci, że ostatnio stwierdziłam, że tak nie może być,
zmieniam się i nie pozwalam, żeby zdanie innych na mnie
wpływało, twardo obstaje przy swoim i czuję się z tym bardzo
dobrze( spróbuj). Nie zmienia to mojej opinii o mnie, o tym co
sama o sobie sądzę, ale daje poczucie hmm bezpieczeństwa i
satysfakcje, że coś robię, zmieniam i wiem, że idę w dobrym
kierunku.Mam też trochę jak Puszek- ludzie mogą mi mówić,
że coś osiągnę, że coś mi się uda. ale ja w to nie do
końca wierzę i tak naprawdę nikt mnie nie zna, czasem się
zastanawiam czy ja sama siebie znam...Nie wiem czy pisałam
zrozumiale zapewne nie, ale po prostu napisałam myśli, które
przyszły mi teraz do głowy.
skąd ja to znam... czasem zdarza się tak, ze ktoś bardzo
trafnie podważy naszą samoocenę,a z jej odbudową bywa
baaardzo ciężko. też nie jestem cichą myszką i potrafię
się odgryźć gdy ktoś na mnie najeżdża, jednak żeby
uwierzyć że jestem coś warta to już gorzej... ale jest tu
już jeden dobry oznak- odpowiadasz ironicznie, nie pozwalasz
innym za dużo gadać. Idąc tym tropem można wiele się
nauczyć i odkryć w sobie coś, czego nigdy nie widzieliśmy.
Nie łam się
słuchaj jesteś na swój sposób jak każdy z nas wyjątkowa Uwierz w siebie masz na pewno kupę zalet, o
których nam nie wspominasz
Jesteś silna uwierz w to i postaraj się tego trzymać.Postaraj
się nie dać sobą manipulować albo zmień towarzystwo Pamiętaj jesteś jedyna w swoim
rodzaju i wyjątkowa-ja w ciebie wierzę to ty uwierz w siebie
tym bardziej pozdrawiam
serdecznie
Uwierz w siebie masz na pewno kupę zalet, o
których nam nie wspominasz
Jesteś silna uwierz w to i postaraj się tego trzymać.Postaraj
się nie dać sobą manipulować albo zmień towarzystwo Pamiętaj jesteś jedyna w swoim
rodzaju i wyjątkowa-ja w ciebie wierzę to ty uwierz w siebie
tym bardziej pozdrawiam
serdecznie
Też tak mam. Może założymy jakiś klub? o__X
Dobry pomysł :/. Bynajmniej nie jestem sama z takim problemem
Hmm... W sumie miałam tak kiedyś. I wiesz co... chyba po prostu
dorosłam i mi przeszło samo, noo może przy pomocy paru osób
Zaakceptuj siebie. To że masz słabości czyni cię bardzie
ludzką, a nie jakimś durnym robocopem, sztuczną dziewczynką,
które to modele są teraz propagowane.
Dodaj odpowiedź
Zaloguj się, aby móc odpowiedzieć na pytanie i cieszyć się pełną funkcjonalnością serwisu. Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się.
wyszukiwarka
podobne pytania
17
| |
22
| |
19
| |
35
| |
21
| |
17
| |
50
| |
23
| |
14
| |
22
| |
13
| |
33
| |
19
| |
47
| |
24
|
popularne słowa kluczowe
chłopak co dom dziewczyna film gra gry humor internet kobieta komputer ludzie milosc miłość muzyka na nauka nie piosenka polska pomoc praca prezent problem przyjaźń pytajnia pytanie relacje seks sex sport szkoła telefon włosy zabawa zdrowie związek śmierć życie
kategorie
Pytania: 18029, Odpowiedzi: 327608
